หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1908
“นี่มัน... นี่น่ะเหรอสมุนไพรหมื่นปี...”
เจิ้งอันกั๋วตัวสั่นเมื่อเห็นภาพอันงดงาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสมุนไพรหมื่นปี
ทุกคนต่างไม่สามารถละสายตาจากดอกเหอโส่วอูหมื่นปีได้ อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น
เขาจำได้ว่าดอกเหอโส่วอูหมื่นปีเป็นดอกเดียวกันกับที่เขาเคยเห็นในพื้นที่เก็บทรัพยากรของสำนักมารในอาณาจักรลับ
ครั้งที่สองที่เฉินผิงเข้าไปในอาณาจักรลับ เขาสังเกตเห็นว่าดอกเหอโส่วอูหมื่นปีค่อยๆ เลือนหายไป
เขาไม่เคยคาดคิดว่ามันจะมาปรากฏในโลกมนุษย์
“นี่หมายความว่าสมุนไพรทั้งหมดในดินแดนนั้นจะมาโผล่ที่โลกมนุษย์ในท้ายที่สุดงั้นหรือ?” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง
ความประหลาดใจแล่นเข้ามาในหัวของเฉินผิงจากปรากฏการณ์ที่น่าฉงน
“เฉินผิง เร็วเข้า! รีบไปเก็บดอกเหอโส่วอูหมื่นปี!” หูหม่าซือเร่งเร้าเฉินผิง
"โอ้!" เมื่อหูหม่าซือเอ่ยปากเตือน เฉินผิงก็หลุดจากภวังค์ หลังจากพยักหน้าให้เขา เฉินผิงก็วิ่งไปหาดอกเหอโส่วอูหมื่นปี
ในขณะนั้น หัวใจของเฉินผิงเต้นแรงจนกระทบกับซี่โครง เขาตื่นเต้นเป็นที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...
มีเก็บเงินแล้วหรอครับตอนนี้...
ทำไมดูไม่ได้...