เซียวเหล่ยเผชิญหน้ากับเฉินผิง ความเหน็บหนาวแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเขา ราวกับตกลงไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง!
“ฉะ......เฉินผิง......นะ......นายอย่าเข้ามานะ นายฆ่าคนขององค์กรมังกรแดงไปมากขนาดนั้น ทางองค์กรไม่มีทางปล่อยนายไปแน่......”
เวลานี้ หวงเหล่ยยังคงใช้องค์กรมังกรแดงในการข่มขู่เฉินผิง!
“แกคิดว่าฉันจะกลัวองค์กรมังกรแดงงั้นเหรอ?” เฉินผิงเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้าของหวงเหล่ย พร้อมสีหน้ายิ้มแสยะ “ฉันให้โอกาสแกอีกหนึ่งรอบ แกสามารถเรียกคนจากองค์กรมังกรแดงมาได้อีก แต่รอบนี้แกต้องเรียกคนฝีมือดีหน่อยนะ...... ”
หวงเหล่ยมองไปทางเฉินผิง ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายเขาก็ควักมือถือขึ้นมาอย่างช้าๆ!
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงมิได้ห้ามปรามตน หวงเหล่ยจึงรีบโทรไปหาเลี่ยวเฟยสยง!
“คุณชายเซียว จัดการเร็วขนาดนี้เชียว กำลังจะโอนเงินที่เหลือมาใช่ไหมล่ะ”
ทันทีที่สายติด เลี่ยวเฟยสยงก็ถามไถ่อย่างตื่นเต้น
“พี่สยง คนของพี่ถูกกำจัดหมดแล้ว พวกมันไม่ใช่คู่ต่อของเขาสักนิด คนในองค์กรมังกรแดงของพี่นี่อ่อนชะมัด......”
หวงเหล่ยบ่นอย่างมิพอใจนัก คนตั้งสามสิบคน ยังสยบเฉินผิงคนเดียวไม่ได้!
เมื่อเลี่ยวเฟยสยงได้ยิน ก็ลุกพรวดขึ้นมาในทันที “นายว่าไงนะ? คนของฉันถูกกำจัดหมดเลย?”
“นั่นน่ะสิ แต่ล่ะคนแขนหักขาเป๋ กำลังโอดครวญกันเลย ไม่เชื่อพี่ลองฟังนะ......”
หวงเหล่ยพูดไป พร้อมส่งมือถือเข้าใกล้เหล่าสมาชิกองค์กรมังกรแดงที่นอนอยู่บนพื้น!
เสียงร้องอันเจ็บปวด ทำเลี่ยวเฟยสยงพิโรธในทันที!
“แม่งเอ้ย ใครมันริอาจมาทำร้ายคนขององค์กรมังกรแดงพวกเรา บอกที่อยู่มา เดี๋ยวฉันรีบไปตอนนี้......”
เลี่ยวเฟยสยงตะคอกเสียงดัง!
เซียวเหล่ยวางสายทันทีที่บอกที่อยู่เขาไป พร้อมมองไปที่เฉินผิงอย่างได้ใจ “เฉินผิง นายได้ยั่วโมโหองค์กรมังกรแดงสำเร็จอย่างสิ้นเชิงแล้ว อีกไม่นานพี่สยงจะมาถึงที่นี่ ถ้านายแน่จริงก็อย่าหนีล่ะ ฉันจะรอดูว่าอีกเดี๋ยวนายจะสามารถผยองได้ขนาดนี้อีกไหม......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...