หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1914

“ลงมือได้แล้ว! ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีกำลังจะหายไป!” พูดแล้วเฉินผิงก็พุ่งตัวไปหาดอกเหอโส่วอู

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาวิ่งเข้าใส่ดอกเหอโส่วอูหมื่นปี คนของฝ่ายจู้ห่าวจำนวนหนึ่งก็รีบออกมาสกัดเขา

สีหน้าของเฉินผิงเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะที่เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

ตูม!

ในขณะนั้น รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้ามาหาเฉินผิง หลังจากนั้นก็มีเงาหนึ่งเข้าจู่โจมเขาอย่างฉับพลัน

“หมัดเซิ่งกวง!” เฉินผิงกู่ร้องและซัดกำปั้นของเขา

เฉินผิงโจมตีด้วยพลังทั้งหมดที่มี ถึงตอนนี้เขาไม่กล้าสงวนกำลังไว้แล้ว

เงานั้นถูกปราบในทันทีและกระเด็นไปด้านหลัง

ในเวลาเดียวกันนั้น ขุนพลยุทธ์ชราก็ลงมือ เขาพุ่งเข้ามาทางเฉินผิงเป็นเส้นตรง

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้าฉันยังติดพันอยู่กับการต่อสู้แบบนี้ คงไม่มีทางที่ฉันจะไปถึงดอกเหอโส่วอูหมื่นปีได้

ทันใดนั้น เจิ้งอันกั๋วที่ถือง้าวก็ฟันชายชราด้วยอาวุธของเขา แสงพร่างพรายที่อาบด้วยรัศมีของปราชญ์ยุทธ์ขับไล่อีกฝ่ายให้ถอยกลับไป

"คุณเฉิน ไปเอาดอกเหอโส่วอูมา เราจะรับมือตรงนี้เอง” เจิ้งอันกั๋วที่ถือง้าวตะโกนใส่เฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า วินาทีถัดมาเขาก็พุ่งไปทางดอกเหอโส่วอูหมื่นปี

ในเวลาเดียวกัน หูหม่าซือและโจวเจี๋ยกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับลูกน้องของจู้ห่าว

เมื่อจู้ห่าวเห็นเฉินผิงวิ่งไปหาดอกเหอโส่วอูหมื่นปี เขาก็โบกพัดทองในมือแล้วยิงลำแสงไปที่เฉินผิง

เมื่อรู้สึกถึงการโจมตีที่ตรงเข้ามา เฉินผิงก็กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรซึ่งเปล่งแสงสีเขียวจางๆ พลังดาบอันรุนแรงปะทุขึ้น บดบังแม้กระทั่งรัศมีจากพัดทองของจู้ห่าวที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็กระโจนขึ้นมาและยิงพลังดาบที่คมกริบออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกร พลังดาบก่อเกิดรอยแยกลึกลงไปในพื้นดินขณะที่มันมุ่งตรงไปยังจู้ห่าว

จู้ห่าวสัมผัสได้ถึงรัศมีที่น่าสะพรึงของพลังดาบ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยมือจากดอกเหอโส่วอูหมื่นปี และกระเถิบไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตี

ในเวลาเดียวกัน เฉินผิงก็มาถึงก่อนจู้ห่าว ฝ่ายหลังหมดโอกาสที่จะคว้าดอกเหอโส่วอูหมื่นปีมาได้

เฉินผิงตวัดกระบี่ของเขาอีกครั้ง มังกรทองคำรามปรากฏตัวขึ้นและพุ่งเข้าใส่จู้ห่าว

เมื่อเห็นเช่นนั้น จู้ห่าวก็ได้แต่โบกมือเรียกพัดทองกลับมาที่มือของเขา หลังจากนั้นในทันใด เขาก็สะบัดพัดทอง ปลดปล่อยพลังอันรุนแรงเพื่อสลายมังกรทอง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้สะทกสะท้าน เป้าหมายเดียวของเขาคือการเอาดอกเหอโส่วอูหมื่นปีมาให้ได้

ขณะที่จู้ห่าวปกป้องตัวเอง เฉินผิงก็ยื่นมือไปจับดอกเหอโส่วอูหมื่นปี

สายฟ้าสีน้ำเงินผ่าลงมาจากเมฆทมิฬ ในตอนที่เขากำลังจะกำสมุนไพรต้นนั้นไว้ในมือ