ตูม!
สายฟ้าทรงพลังที่น่าสะพรึงกลัวทำให้เฉินผิงและจู้ห่าวปลิวว่อนโดยอาศัยเพียงแรงจากคลื่นกระแทกของมัน
หลังจากถูกสายฟ้าผ่าใส่สองครั้ง ทั้งเฉินผิงและจู้ห่าวก็ไม่กล้าเข้าใกล้ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีมากไปกว่านี้
พัดทองในมือของจู้ห่าวมีรอยแตกร้าวหลังจากที่เขาใช้ปัดป้องสายฟ้า อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้เสียหายหนัก คงจะใช้ได้อีกไม่นาน...
ทั้งเฉินผิงและจู้ห่าวต่างจ้องหน้ากัน แต่ไม่มีใครขยับ
ในขณะเดียวกัน หูหม่าซือกับเจิ้งอันกั๋วยังคงต่อสู้กับพวกที่จู้ห่าวพามาด้วย
แม้ว่าเจิ้งอันกั๋วจะมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่กับตัว แต่การเผชิญหน้ากับเจ้ายุทธ์ระดับสูงสุดและนักสู้ฝีมือดีหลายคนก็ทำให้เขาเสียเปรียบเป็นอย่างมาก
พวกเขาจะพ่ายแพ้เมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น และการที่เฉินผิงตัวคนเดียวจะเอาดอกเหอโส่วอูหมื่นปีมาได้นั้นก็เป็นไปไม่ได้อย่างเห็นได้ชัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...