หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1918

เฉินผิงคร้านจะรบเร้าเธออีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คงเป็นการเสียมารยาทที่จะให้คุณโจวออกไปก่อนที่เราจะดื่มชาที่เธอชงมาให้จนหมด มาดื่มกันครับ คุณหูหม่าซือ”

หูหม่าซือยกแก้วของเขาตอบรับ ทั้งสองคนกำลังจะกระดกชาเมื่อโจวเจี๋ยเรียกพวกเขาอย่างร้อนรน “ดะ-เดี๋ยวก่อน!”

เธอยังคงรู้สึกขัดแย้งในใจกับเรื่องนี้ เพราะเธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงและหูหม่าซือ

เป็นไปได้ว่าซ่งชิงผิงจะฆ่าทั้งคู่ในภายหลัง

“มีอะไรเหรอครับ คุณโจว?” เฉินผิงถามอย่างสับสน

“ฉะ-ฉันแค่กังวลว่าชาอาจจะร้อนไปหน่อยสำหรับพวกคุณ คะ-คุณสองคนคงไม่อยากให้ลิ้นโดนลวกใช่ไหม?” โจวเจี๋ยพูดตะกุกตะกัก

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ "ไม่เป็นไรหรอกครับ"

จากนั้นเขาก็กระดกชารวดเดียวพร้อมคะยั้นคะยอให้หูหม่าซือทำแบบเดียวกัน

ในใจของโจวเจี๋ยเกิดความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เมื่อเห็นพวกเขาดื่มชาจนหมด

“คุณสองคุยกันต่อเลยนะ ผมจะไปพักผ่อน...” หูหม่าซือพูดขณะที่เขาลุกขึ้นและออกจากห้องไป

ในระหว่างนั้นเขาไม่ได้มองไปที่โจวเจี๋ยเลยสักครั้ง ยิ่งทำให้เธอสับสน

“มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหูหม่าซือหรือเปล่าคะ? ฉันรู้สึกเหมือนเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน” เธอถามด้วยความสงสัย

แน่นอนว่าเฉินผิงรู้ดีว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร “ใช่ครับ เขาเปลี่ยนไปนิดหน่อย...”

จากนั้นเฉินผิงก็เล่าให้โจวเจี๋ยฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับหูหม่าซือ ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย

ผู้หญิงที่เขารักทิ้งเขาไปหาชายอื่นในคืนก่อนวันแต่งงาน และตอนนี้เธอตายไปแล้ว ถึงกระนั้น หูหม่าซือก็ยังไม่ลืมเธอ เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหวและรักเดียวใจเดียว