หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1918

เฉินผิงคร้านจะรบเร้าเธออีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คงเป็นการเสียมารยาทที่จะให้คุณโจวออกไปก่อนที่เราจะดื่มชาที่เธอชงมาให้จนหมด มาดื่มกันครับ คุณหูหม่าซือ”

หูหม่าซือยกแก้วของเขาตอบรับ ทั้งสองคนกำลังจะกระดกชาเมื่อโจวเจี๋ยเรียกพวกเขาอย่างร้อนรน “ดะ-เดี๋ยวก่อน!”

เธอยังคงรู้สึกขัดแย้งในใจกับเรื่องนี้ เพราะเธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงและหูหม่าซือ

เป็นไปได้ว่าซ่งชิงผิงจะฆ่าทั้งคู่ในภายหลัง

“มีอะไรเหรอครับ คุณโจว?” เฉินผิงถามอย่างสับสน

“ฉะ-ฉันแค่กังวลว่าชาอาจจะร้อนไปหน่อยสำหรับพวกคุณ คะ-คุณสองคนคงไม่อยากให้ลิ้นโดนลวกใช่ไหม?” โจวเจี๋ยพูดตะกุกตะกัก

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ "ไม่เป็นไรหรอกครับ"

จากนั้นเขาก็กระดกชารวดเดียวพร้อมคะยั้นคะยอให้หูหม่าซือทำแบบเดียวกัน

ในใจของโจวเจี๋ยเกิดความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เมื่อเห็นพวกเขาดื่มชาจนหมด

“คุณสองคุยกันต่อเลยนะ ผมจะไปพักผ่อน...” หูหม่าซือพูดขณะที่เขาลุกขึ้นและออกจากห้องไป

ในระหว่างนั้นเขาไม่ได้มองไปที่โจวเจี๋ยเลยสักครั้ง ยิ่งทำให้เธอสับสน

“มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหูหม่าซือหรือเปล่าคะ? ฉันรู้สึกเหมือนเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน” เธอถามด้วยความสงสัย

แน่นอนว่าเฉินผิงรู้ดีว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร “ใช่ครับ เขาเปลี่ยนไปนิดหน่อย...”

จากนั้นเฉินผิงก็เล่าให้โจวเจี๋ยฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับหูหม่าซือ ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย

ผู้หญิงที่เขารักทิ้งเขาไปหาชายอื่นในคืนก่อนวันแต่งงาน และตอนนี้เธอตายไปแล้ว ถึงกระนั้น หูหม่าซือก็ยังไม่ลืมเธอ เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหวและรักเดียวใจเดียว

เฉินผิงถอนหายใจเมื่อเขามองดูเธอออกไป “คุณเป็นผู้หญิงที่ดี หวังว่าคุณจะเห็นคุณค่าของโอกาสที่ผมมอบให้”

คำพูดเหล่านั้นแทบจะหลุดจากปากของเฉินผิง เมื่อหูหม่าซือกลับมาที่ห้อง

“คุณรู้ได้ยังไงว่าโจวเจี๋ยจะวางยาเรา เฉินผิง?” เขาถามด้วยความสับสน

“ผมได้กลิ่นแปลกๆ จากตัวเธอตั้งแต่เธอกลับมาจากสำนักมาร กลิ่นนั้นไม่เคยมีมาก่อน ผมก็เลยสงสัย ยิ่งไปกว่านั้น ซ่งชิงผิงและคนของเขาปรากฏตัวขึ้นทันเวลาพอดีในวันนี้ ตอนที่เรากำลังต่อสู้แย่งชิงดอกเหอโส่วอูหมื่นปี ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่ เขาคงแอบดูเราตลอดเวลา ผมยังได้กลิ่นแปลกๆ ในชาที่โจวเจี๋ยเอามาให้เราก่อนหน้านี้ด้วย สีหน้าของเธอก็ไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย คุณไม่ได้สังเกตเลยเหรอ?” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ

หูหม่าซือส่ายหัว “ไม่เลย ผมว่าชามันก็หอมดี”

“แน่นอนว่าคุณไม่รู้สึกถึงกลิ่นนั้น ถ้าทำได้คุณคงเป็นนักกลั่นยาไปแล้ว มันน่าตลกที่พวกเขาวางแผนกันแทบตาย แต่ไม่รู้ว่าร่างกายของผมมีภูมิคุ้มกันต่อพิษ ไม่ว่าพวกเขาจะวางยาอะไรใส่ผม มันจะถูกเปลี่ยนเป็นวัตถุดิบสำหรับบำเพ็ญเพียรเท่านั้น” เฉินผิงกล่าว

จิตตวิสุทธิของเขาสามารถปรับแต่งได้ทุกอย่าง รวมถึงพิษที่เข้าสู่ร่างกายของเขาและเปลี่ยนให้เป็นวัตถุดิบสำหรับบำเพ็ญเพียร