หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1918
เฉินผิงคร้านจะรบเร้าเธออีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คงเป็นการเสียมารยาทที่จะให้คุณโจวออกไปก่อนที่เราจะดื่มชาที่เธอชงมาให้จนหมด มาดื่มกันครับ คุณหูหม่าซือ”
หูหม่าซือยกแก้วของเขาตอบรับ ทั้งสองคนกำลังจะกระดกชาเมื่อโจวเจี๋ยเรียกพวกเขาอย่างร้อนรน “ดะ-เดี๋ยวก่อน!”
เธอยังคงรู้สึกขัดแย้งในใจกับเรื่องนี้ เพราะเธอไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงและหูหม่าซือ
เป็นไปได้ว่าซ่งชิงผิงจะฆ่าทั้งคู่ในภายหลัง
“มีอะไรเหรอครับ คุณโจว?” เฉินผิงถามอย่างสับสน
“ฉะ-ฉันแค่กังวลว่าชาอาจจะร้อนไปหน่อยสำหรับพวกคุณ คะ-คุณสองคนคงไม่อยากให้ลิ้นโดนลวกใช่ไหม?” โจวเจี๋ยพูดตะกุกตะกัก
เฉินผิงหัวเราะเบาๆ "ไม่เป็นไรหรอกครับ"
จากนั้นเขาก็กระดกชารวดเดียวพร้อมคะยั้นคะยอให้หูหม่าซือทำแบบเดียวกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...