หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1929
“อย่ามาพังห้องโถงของผม ผมจะออกไปรอคุณข้างนอก”
พูดจบซ่งชิงผิงก็เอามือไพล่หลังแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆ คนสนิทของเขารีบตามเขาไป
“อะไรของมันวะ? โอหังนักเหรอ? ให้ผมสั่งสอนเขาหน่อยเถอะ” เจียงเหวยคำราม
เขาไม่อาจระงับความโกรธที่มีต่อความเย่อหยิ่งของซ่งชิงผิงได้
“เจียงเหวย ใจเย็นๆ ครับ ให้ผมจัดการเรื่องนี้เอง” เฉินผิงปรามเขาด้วยรอยยิ้ม
เมื่อมีกระบี่พิฆาตมังกร เฉินผิงก็ไม่ต้องกลัวใคร แม้แต่ขุนพลยุทธ์ก็ด้วย
ขณะที่ทุกคนเดินออกจากห้องโถง หูหม่าซือก็อดไม่ได้ที่จะลอบมองโจวเจี๋ย
เขาอยากจะพูดปลอบใจเธอแต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เมื่อมาถึงลานหน้าสำนัก เฉินผิงกับซ่งชิงผิงก็ยืนอยู่คนละฝั่ง
ซ่งชิงผิงค่อยๆ ยกแขนขึ้นและปล่อยรัศมีอันทรงพลังออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...