หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1938

เฉินผิงหลับตาลงและกลั้นหายใจ จดจ่ออยู่กับการกลั่นยา เพลิงวิญญาณลุกท่วมตัว ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีค่อยๆ กลายเป็นของเหลวพร้อมกับกลิ่นสดชื่นโชยออกมาจากเตาหลอมเสินหนง

เวลาผ่านไปในพริบตา ไม่นานก็ผ่านไปสามวัน แสงที่เจิดจรัสหลากสีสันส่องมาจากเตาหลอมเสินหนง ในขณะนั้น แสงก็เริ่มเจิดจ้ายิ่งขึ้นแล้วเข้าปกคลุมทั้งโรงแรม

หูหม่าซือกับเจียงเหวยต่างก็ตกใจกับรัศมีที่แผ่ออกมาจากห้องของเฉินผิง

ในขณะเดียวกัน เจิ้งอันกั๋วแห่งตระกูลเจิ้งก็รีบไปที่โรงแรมโดยมีเจิ้งไคตามมา เมื่อเขาสังเกตเห็นเหตุการณ์แปลกๆ ที่โรงแรม

ระหว่างทาง เจิ้งไคก็ถามเจิ้งอันกั๋วว่า “พ่อเป็นอะไรหรือเปล่า? หรือจะเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดอย่างกะทันหันที่โรงแรม?”

“น่าจะเป็นการปรากฏขึ้นของโอสถสวรรค์! ฉันพนันได้เลยว่าคุณเฉินกำลังสกัดดอกเหอโส่วอูหมื่นปี!” เจิ้งอันกั๋วอุทานอย่างตื่นเต้น พร้อมเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

ในขณะเดียวกันที่โรงแรม หูหม่าซือกับเจียงเหวยกำลังรออยู่นอกห้องของเฉินผิงอย่างอดทนและเงียบกริบ

ฟิ้ว...

ทันใดนั้น เตาหลอมเสินหนงในห้องของเฉินผิงเริ่มส่งเสียง ก่อนที่แสงพร่างพราวจะกระจายออกไปทุกทิศทาง

แสงไฟหลากสีสันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจก็ทำเอาผู้คนจำนวนมากที่เดินผ่านไปมาหยุดเท้าลง ทุกคนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

ในเวลาเดียวกัน บนยอดเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหนานหู หนิงจื้อกำลังเฝ้าดูทุกสิ่งดำเนินไป ในขณะที่แสดงสีหน้าจริงจัง