หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1948
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิวปู้เหว่ยก็พยักหน้าเห็นด้วย อย่างไรก็ตาม เขาเตือนหลิวฉางว่า “ถ้าแกออกไปอยู่ในโลกมนุษย์แล้ว ต้องทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังในสิ่งที่ทำ เราไม่รู้ว่ามีกี่ตระกูลที่ไปรวมตัวกันบนเกาะ เพราะฉะนั้นสงบเสงี่ยมไว้ จำเอาไว้ว่าคนสุดท้ายที่มีชีวิตรอดเท่านั้นคือผู้ชนะ”
"ครับ"
หลิวฉางพยักหน้าก่อนจะออกจากอาณาจักรลับไปด้วยความตื่นเต้น
ขณะเดียวกัน ตัวละครที่ทรงพลังอีกหลายร้อยคนล้วนมารวมตัวกันที่เกาะเผิงไหล พวกเขามาจากทั่วประเทศ เป็นตัวแทนของตระกูลและนิกายที่มีชื่อเสียงมากมาย ยิ่งกว่านั้น ผู้คนยังคงหลั่งไหลเข้ามาบนเกาะไม่หยุด
แม้ว่าจะไม่มีกฎห้ามไม่ให้คนเหล่านี้สร้างปัญหา แต่ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือเพียงตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ของตนอย่างสงบ ราวกับว่าพวกเขากำลังรออะไรบางอย่าง
เมื่อมองไปที่ฝูงชน นักรบเสื้อคลุมดำรมทองอุทานว่า “ท่านฑูตมาร น่าแปลกใจที่คนมากมายมารวมกันที่นี่!”
“ดูเหมือนว่าตระกูลในแปดมหาอาณาจักรลับจะฟูมฟักตัวแทนตระกูลของตัวเองในโลกมนุษย์มานานแล้วและยังซ่อนพวกเขาไว้เป็นอย่างดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...