หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1950

“เจียงเหวย ไปเดินเล่นข้างนอกกันเถอะ” เฉินผิงพูดกับเจียงเหวย

"ตกลง!" เจียงเหวยพยักหน้ารับ

จากนั้นเขากับเฉินผิงก็เดินออกจากวังและเดินเล่นไปตามถนน ประตูบ้านหลายหลังถูกล็อค เห็นได้ชัดว่ามีคนจำนวนมากออกจากสถานที่นี้ไป

หากไม่ใช่เพราะยอดฝีมือหลายพันคนจากหลายตระกูลมาถึงอย่างกระทันหัน เกาะเผิงไหลทั้งเกาะคงดูร้างกว่านี้มาก

ระหว่างทาง ทั้งคู่ได้ยินคนพูดถึงซากปรักหักพังโบราณที่อยู่กลางเกาะ ทุกคนถกประเด็นนี้กันอย่างเมามันส์

"คุณเฉินผิง ซากปรักหักพังโบราณคืออะไร จะมีคนค้นพบอะไรบางอย่างหรือ?”

เจียงเหวยรู้สึกแปลกมาก เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ทุกคนรู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับซากปรักหักพังโบราณบนเกาะเผิงไหล?

เฉินผิงยังงุนงงเล็กน้อยและขมวดคิ้ว “ผมไม่รู้ว่ามีซากปรักหักพังโบราณ วงแหวนอาคม หรือแท่นบูชาบนเกาะเผิงไหลหรือไม่ แต่ถ้าหากมีคนค้นพบมันจริงๆ เขาจะมากระจายข่าวพวกนี้ทำไม นอกจากนี้ หากมีซากปรักหักพังและพวกเขารู้ตำแหน่ง ทำไมคนเหล่านี้ถึงหาไม่เจอล่ะ?”

เจียงเหวยคิดว่าคำพูดของเฉินผิงมีเหตุผล เขาจึงถามว่า “คุณคิดว่าข่าวลือเรื่องซากปรักหักพังโบราณเหล่านี้เป็นเรื่องโกหกไหม คุณเฉินผิง”

เฉินผิงส่ายหน้า “ฉันไม่สามารถตัดสินได้หรอกว่าจริงหรือเท็จจนกว่าผมจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด แต่เราต้องดำเนินการด้วยความระมัดระวัง”

เขากำลังคุยกับเจียงเหวยอยู่ ก็เห็นคนสามคนกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก

จู้ห่าว จากตระกูลจู้, เฉียวจื้อยงจากตระกูลเฉียว และหงเชียนจิ่วจากตระกูลหง

ชายเหล่านั้นค่อนข้างคุ้นเคยกันในหมู่สมาชิกครอบครัวอันทรงเกียรติบนเกาะ ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปเที่ยวด้วยกันเป็นปกติ

ความโกรธก่อตัวขึ้นในดวงตาของจู้ห่าวเมื่อเขาเห็นเฉินผิง

“ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณอีกเร็วขนาดนี้ เจียงเหวย”

หงเชียนจิ่วทักทายเจียงเหวยก่อนจะหันไปมองเฉินผิง “ขอแสดงความยินดีด้วยนะ คุณเฉิน ความสามารถของคุณต้องเพิ่มขึ้นมากทีเดียวหลังจากได้เหอโส่วอูหมื่นปี”