คำพูดของเฉินผิงทำให้เจียงเหวยตะลึงงัน เขานิ่งไปแล้วใช้ความคิด
หากพลังวิญญาณได้รับการฟื้นฟู สำนักและตระกูลที่ทรงอิทธิพลภายในอาณาจักรลับจะกลับสู่โลกมนุษย์ตระกูลต่างๆ ในโลกมนุษย์จะเปลี่ยนสถานะถูกลดชั้นให้เป็นทาส ยิ่งกว่านั้น ตระกูลที่ทรงอิทธิพลจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงทรัพยากรโดยปราศจากความยับยั้งชั่งใจ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีกฎใดที่จะบังคับและควบคุมพวกเขาได้ ผลที่ตามมาคือโลกทั้งใบจะจมดิ่งสู่ความโกลาหล และสามัญชนจะกลายเป็นเหมือนมดปลวกที่ไร้ค่าไร้สถานะในสังคม
"คุณเฉิน แผนหยุดการฟื้นตัวของพลังวิญญาณของคุณต้องทำอย่างไรบ้าง?” เจียงเหวยถามอย่างสงสัย
เฉินผิงขมวดคิ้วกับคำถาม ก่อนจะถอนหายใจ “ผมยังคิดหาวิธีแก้ปัญหาไม่ได้ คงต้องค่อยเป็นค่อยไป”
ขณะที่เฉินผิงและเจียงเหวยพูดคุยและดื่มกัน ชายวัยยี่สิบเศษๆ สวมชุดลำลองก็เดินเข้ามาในบาร์ ชายคนนั้นมีลูกสมุนสี่คนตามหลังเขามาด้วย
มองแวบเดียวก็สามารถบอกได้ว่าชายผู้นี้เป็นทายาทผู้มั่งคั่งจากสำนักหรือตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่ไหนสักที่ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ บาร์ จากนั้นเดินข้ามห้องไปนั่งที่มุมหนึ่ง
เฉินผิงขมวดคิ้ว และสังเกตชายผู้นี้อย่างระมัดระวัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...