เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนิงจื้อก็โบกมือ ส่งสัญญานให้นักรบเสื้อคลุมทองรมดำถอยออกมา
เขามองเฉินผิงอย่างเย็นชาและขู่ว่า “คอยดูเถอะ เฉินผิง ไว้ผมจัดการทุกอย่างที่นี่เสร็จ ผมจะมาคิดบัญชีกับคุณ”
หนิงจื้อเดินดุ่มๆ ออกจากบาร์พร้อมกับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำ
นาทีที่หนิงจื้อจากไป เฉินผิงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
มันค่อนข้างกดดันสำหรับเขาที่ต้องเผชิญหน้ากับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำสี่คนโดยปราศจากแรงหนุน
คนเหล่านี้คงจะจัดการเฉินผิงได้อย่างสบาย ถ้าพวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บจากการพยายามดูดซับพลังวิญญาณของเฉินผิงเสียก่อน
“เราก็ไปกันเถอะ คุณเฉิน” เจียงเหวยพูดพร้อมเหงื่อเย็นที่ผุดเต็มหน้าผาก
เฉินผิงพยักหน้าและออกไปกับเจียงเหวย ขณะที่หลิวฉางนั่งอยู่ในบาร์ด้วยความงุนงง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
"คุณหลิว เมื่อครู่นี้ ไม่มีผู้ฝึกพลังมารคนไหนที่อยู่ในระดับต่ำกว่าคุณเลย เราควรทำอย่างไรดี?” หนึ่งในผู้ติดตามถามหลิวฉาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...