หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1954

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนิงจื้อก็โบกมือ ส่งสัญญานให้นักรบเสื้อคลุมทองรมดำถอยออกมา

เขามองเฉินผิงอย่างเย็นชาและขู่ว่า “คอยดูเถอะ เฉินผิง ไว้ผมจัดการทุกอย่างที่นี่เสร็จ ผมจะมาคิดบัญชีกับคุณ”

หนิงจื้อเดินดุ่มๆ ออกจากบาร์พร้อมกับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำ

นาทีที่หนิงจื้อจากไป เฉินผิงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

มันค่อนข้างกดดันสำหรับเขาที่ต้องเผชิญหน้ากับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำสี่คนโดยปราศจากแรงหนุน

คนเหล่านี้คงจะจัดการเฉินผิงได้อย่างสบาย ถ้าพวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บจากการพยายามดูดซับพลังวิญญาณของเฉินผิงเสียก่อน

“เราก็ไปกันเถอะ คุณเฉิน” เจียงเหวยพูดพร้อมเหงื่อเย็นที่ผุดเต็มหน้าผาก

เฉินผิงพยักหน้าและออกไปกับเจียงเหวย ขณะที่หลิวฉางนั่งอยู่ในบาร์ด้วยความงุนงง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

"คุณหลิว เมื่อครู่นี้ ไม่มีผู้ฝึกพลังมารคนไหนที่อยู่ในระดับต่ำกว่าคุณเลย เราควรทำอย่างไรดี?” หนึ่งในผู้ติดตามถามหลิวฉาง

หลิวฉางไม่ตอบ เขาเพียงแต่ขมวดคิ้ว

ตอนแรกเขาคิดว่าเขาอยู่ในระดับสูงสุดของชนชั้นสูงในโลกมนุษย์แล้วแม้ว่าจะมีกฎแห่งธรรมชาติจำกัดอยู่ก็ตาม แต่ตอนนี้มุมมองของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อได้พบกับนักรบเสื้อคลุมทองรมดำทั้งสี่คนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ทันทีหลังจากก้าวออกจากอาณาจักรลับ การแสดงพลังอันน่าเกรงขามของพวกเขาสร้างผลกระทบอย่างหนักต่ออีโก้ที่สูงส่งของเขา

ลูกสมุนคนหนึ่งของหลิวฉางสงสัยออกมาเสียงดัง “ผมคิดว่าผู้ฝึกพลังมารพวกนั้นต้องมาจากอาณาจักรลับเช่นกัน แต่ความสามารถของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ถูกจำกัดตามกฎแห่งธรรมชาติ”

“พวกคุณไม่สังเกตเห็นวิญญาณที่อาศัยอยู่ในตัวผู้ฝึกพลังมารพวกนั้นเหรอ? มันหมายความว่าร่างกายของพวกเขาคือผู้วรยุทธ์ทั่วไปในโลกมนุษย์ แต่วิญญาณที่อยู่ภายในต่างหากคือผู้ฝึกพลังมารที่แท้จริง กฎแห่งธรรมชาติใช้ไม่ได้กับวิญญาณ ผู้ฝึกพลังมารพวกนั้นเลยใช้ประโยชน์จากช่องโหว่นั่นเพื่อสร้างความวุ่นวายในโลกมนุษย์ไงล่ะ” หลิวฉางอธิบายอย่างเคร่งขรึม

“แต่ผู้ชายที่ดูอายุน้อยคนนั้นดูไม่เหมือนผู้ฝึกพลังมารเลย แต่รัศมีพลังของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอลง” หนึ่งในลูกสมุนของหลิวฉางกล่าว

“บางทีผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นทายาทรุ่นเยาว์ที่มาจากอาณาจักรลับอื่นก็ได้”

หลิวฉางสนใจตัวตนของเฉินผิงมาก เขาอยากรู้ว่าเฉินผิงมาจากอาณาจักรลับหรือไม่

ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้คนและผู้ฝึกพลังขั้นสูงมากมายมาที่เกาะมากมายขนาดนี้!มีแม้กระทั่งปราชญ์ยุทธ์คนอื่นๆ ที่นอกเหนือจากนักรบเสื้อคลุมทองรมดำจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้! ดูเหมือนว่าการที่ฉันพยายามหยุดการฟื้นตัวของพลังวิญญาณชักจะยากขึ้นทุกที

“ไม่ใช่ผมแค่คนเดียวที่มา คุณเก๋อก็อยู่ที่นี่เช่นกัน ตู้หนานส่งคนไปตามหาคุณที่จิงตู แต่คุณไม่อยู่ที่นั่น ผมเลยพาคนของผมมาที่นี่ คุณเก๋อเองก็พาสมาชิกในครอบครัวมาด้วย”

ขณะที่หลงซิงซูพูด เก๋อฝูไห่เดินไปทางเฉินผิงโดยมีชายกลุ่มหนึ่งเดินตามหลังเขา

เก๋อเจียอี๋และเก๋อหยู่หานก็อยู่ด้วย

เก๋อฝูไห่เดินเข้าไปหาเฉินผิงและทักทายเขา “คุณเฉิน"

เมื่อเจียงเหวยจำเก๋อฝูไห่ได้ เขารีบทักทายด้วยความเคารพ “ดีใจที่ได้พบคุณครับ คุณเก๋อ”

เก๋อฝูไห่ค้อมศีรษะเล็กน้อยเป็นการรับทราบ

“คุณมาทำอะไรที่นี่ คุณเก๋อ?”

เฉินผิงประหลาดใจที่เห็นเก๋อฝูไห่ที่นี่ แม้ว่าเก๋อฝูไห่จะมีวรยุทธ์อยู่บ้าง แต่เมื่อเขามาถึงที่นี่ที่เต็มไปด้วยผู้ฝึกพลังขั้นสูง เขาก็ไม่ต่างอะไรกับกระสอบทรายดีๆ นี่เอง