หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1962

คนอื่นๆ ทำหน้าบูดบึ้งเช่นเดียวกันเมื่อเห็นชายในชุดคลุมสีทองรมดำที่เพิ่งลงมือ ในตอนแรกความสามารถของทุกคนยังไม่ห่างกันมาก แต่การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของปราชญ์ยุทธ์ได้ทำลายสมดุลนั้นอย่างสิ้นเชิง

ในขณะเดียวกัน หงเชียนจิ่วกวาดตามองหนิงจื้ออย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เบนสายตาไปยังชายในชุดคลุมสีทองรมดำทั้งสี่ที่อยู่ด้านหลัง เนื่องจากรัศมีของพวกเขาถูกปกปิดเอาไว้ หงเชียนจิ่วจึงไม่แน่ใจว่าทั้งสี่คนเป็นปราชญ์ยุทธ์หรือไม่ ถ้าพวกเขาทุกคนเป็นปราชญ์ยุทธ์ เราจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนน เพราะการปรากฏตัวของพวกเขาจะทำให้เราไม่เกี่ยวข้อง

“คุณเป็นใครกันแน่?” หงเชียนจิ่วถามหนิงจื้อพร้อมขมวดคิ้ว

“ผมบอกคุณแล้ว ผมก็แค่คิดว่ามันไม่ยุติธรรม ทำไมคุณถึงเป็นคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในซากปรักหักพังโบราณ? ซากปรักหักพังเหล่านี้ไม่ได้เป็นของตระกูลคุณ ถ้าคุณจะเข้าไป ทุกคนควรได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้วย ทุกคนเห็นด้วยกับผมไหมครับ?” หนิงจื้อถามโดยหันไปหาคนของตระกูลอื่นๆ

"ถูกแล้ว คุณเป็นใครถึงคิดจะครอบครองซากปรักหักพังโบราณแต่เพียงผู้เดียวแบบนี้?”

“ถ้าเราจะเข้าไป เราทุกคนควรเข้าไปด้วยกัน ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่ควรมีใครได้เข้าไปสักคน”

“ถ้าโกรธผมนัก ผมจะระเบิดตัวเองและทำลายเนินเขานี้ไม่ให้ใครครอบครองได้”

ฝูงชนตอบรับความรู้สึกของหนิงจื้อ พวกเขารู้สึกขุ่นเคืองใจ แต่เนื่องจากทางฝ่ายหงเชียนจิ่วมีความแข็งแกร่งล้นเหลือ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องระงับความคับข้องใจเอาไว้ก่อน

ตอนนี้มีคนยืนหยัดเพื่อพวกเขาแล้ว พวกเขาจึงเอาใจเข้ากับฝ่ายหนิงจื้ออย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของหงเชียนจิ่ถมึงทึงเมื่อเขาฟังความเห็นของฝูงชน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธในขณะจ้องไปที่หนิงจื้อ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เราคงได้เข้าไปในซากปรักหักพังโบราณแล้ว และบางทีอาจได้สมบัติข้างในมาแล้วด้วย

“อย่าคิดว่าคุณจะทำเป็นไม่เห็นหัวเราได้เพียงเพราะคุณมีปราชญ์ยุทธ์หนุนหลัง ถ้าพวกเราหลายคนรวมพลังกัน มันจะต่างอะไรถ้าคุณมีปราชญ์ยุทธ์แค่หนึ่งคนคอยช่วย?” หงเชียนจิ่วพูดพลางขบฟัน

เขาไม่เชื่อว่าทั้งสี่คนที่อยู่ข้างหลังหนิงจื้อจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ทุกคน ถ้าเป็นอย่างนั้นปราชญ์ยุทธ์ก็คงมีดาษดื่นและไม่ได้มีคุณค่าอะไรมาก

หงเชียนจิ่วไม่รู้ว่าปราชญ์ยุทธ์ก็เหมือนกับของโหลในอาณาจักรลับ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่มาจากอาณาจักรลับนั้นจะไม่มายังโลกมนุษย์ได้ง่ายๆ ซึ่งทำให้คนทั่วไปเข้าใจผิดคิดว่าปราชญ์ยุทธ์มีน้อยคนและมีสถานะสูงส่ง

คำขอของหนิงจื้อทำให้หงเชียนจิ่วงุนงง ฝ่ายหลังไม่เข้าใจว่าทำไมหนิงจื้อยังคงยืนกรานที่จะให้ทุกคนเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณ ไร้เหตุผลสิ้นดี!

หลังจากพูดเช่นนั้น หงเชียนจิ่วก็นำกลุ่มคนพุ่งตรงไปยังชายชุดสีดำทองทั้งสี่คน

อาวุธนับสิบที่เคลือบด้วยพลังลมปราณอันเข้มข้นเข้ารุมล้อมชายทั้งสี่ในชุดสีดำทอง

พลังลมปราณเหล่านั้นผสานกัน ก่อเกิดการโจมตีอันทรงพลังซึ่งพุ่งเข้าหาชายทั้งสี่ในชุดคลุมสีทองรมดำราวกับอุกกาบาต

ในทางกลับกัน ใบหน้าของชายทั้งสี่คนนั้นเปี่ยมด้วยความเหยียดหยาม พวกเขาดูไม่สะทกสะท้านแม้ว่าจะเผชิญกับการโจมตีผสานของคนหลายสิบ ชายสี่คนในชุดคลุมสีทองรมดำยกมือขึ้น ปล่อยรัศมีที่มีพลังเหนือกว่าทั้งสี่แผ่กระจายออกไปทุกทิศทาง

หงเชียนจิ่วและคนอื่นๆ ถูกรัศมีเหล่านั้นซัดกระเด็นในทันที ก่อนที่พวกเขายังไม่ได้เข้าใกล้ชายทั้งสี่คนเลยด้วยซ้ำ

ผู้ฝึกยุทธ์กว่าสิบคนปลิวไปไกลก่อนที่พวกเขาจะทันได้สัมผัสชายเสื้อของคู่ต่อสู้ อีกทั้งคนเหล่านั้นล้วนเป็นขุนพลยุทธ์ระดับสูง และบางคนถึงกับใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์