“เฉินผิง ถ้าคุณยังไม่ออกไปอีก ฉันจะสั่งให้พวกเขาลงมือแล้วนะ?”
ชุยจื้อหย่วนตะโกนอย่างเหลืออด เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่มีท่าทีที่จะขยับตัวแม้แต่นิด!
“ถ้าหากคุณกล้าลงมือกับฉันล่ะก็ แล้วแต่คุณเลย......”
เฉินผิงแสยะยิ้มเยือกเย็น!
ชุยจื้อหย่วนโมโหเต็มทน เวลานี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว ตะโกนสั่งคนในแผนกขาย “พวกคุณช่วยกันยกเฉินผิงแล้วโยนมันออกไปซะ คนอะไรกัน หน้าด้านชะมัด......”
เมื่อทุกคนในแผนกขายได้ยิน จึงลงมือไปทางเฉินผิงพร้อมกัน พวกเขาคิดจะยกเฉินผิงออกไป!
“หยุด หยุดให้หมดเลย............”
ซุนเสี่ยวเหมิงตะคอกเต็มเสียง!
หวังหันหันเองก็คอยห้ามให้ทุกคนลงมือต่อเฉินผิงอย่างสุดกำลัง!
“เสี่ยวเหมิง เธอทำอะไรน่ะ” ชุยจื้อหย่วนพูดอย่างคิ้วขมวด!
“จื้อหย่วน ฉันคุยกับเฉินผิงเอง นายอย่าเพิ่งลงมือเลย ถ้าหากท่านประธานซูมาเห็นเข้า พวกเราจะโดนต่อว่ากันทั้งหมด......”
ซุนเสี่ยวเหมิงพูดกับชุยจื้อหย่วน
“ก็ได้ งั้นเธอรีบบอกให้มันไสหัวไปนะ ไม่งั้นพวกเราจะจับมันโยนลงทางหน้าต่าง......”
ชุยจื้อหย่วนพยักหน้า!
ซุนเสี่ยวเหมิงมองไปทางเฉินผิง พร้อมพูดอย่างจำใจ “เฉินผิง นายลุกดีกว่า การอยู่ที่นี่ต่อมีแต่จะทำให้นายอับอายกว่าเดิม ถ้าหากท่านประธานซูเห็นว่านายนั่งอยู่ตรงนี้ เธอต้องเรียกให้บอดี้การ์ดกระทืบนายแน่......”
“เธอไม่ทำแบบนั้นหรอก......” เฉินผิงส่ายหน้า
“เฉินผิง นายเคยเจอประธานซูเหรอ นายอย่ามองว่าประธานซูเป็นแค่ผู้หญิงนะ เวลาเธอโกรธนี่น่ากลัวมากเลย ฉันเตือนนายด้วยความหวังดี ถ้าหากนายฟังเข้าหูล่ะก็ ถือซะว่าฉันไม่เคยพูดสิ่งเหล่านี้มาก่อน!”
ซุนเสี่ยวเหมิงเห็นว่าพูดอย่างไรเฉินผิงก็ไม่ฟัง เธอเองก็เคืองขึ้นมาหน่อยๆ!
“พี่เฉินผิง พี่ไปเถอะ พี่นั่งอยู่ตรงนี้ต่อก็ไม่มีประโยชน์......”
หวังหันหันเองก็พูดโน้มน้าวเฉินผิง!
“ไม่ใช่ฉันไม่ไป แต่ถ้าฉันไป การประชุมวันนี้คงดำเนินต่อไม่ได้ อีกอย่างพวกคุณทั้งหมดจะโดนลงโทษด้วย......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...