หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1999
เมื่อพูดจบ เหล่าฟ่านก็สั่งให้บริกรนำเหล้ามาอีกไห เฉินผิงยิ้มจางๆ ให้เขาและชำระเงิน
จากนั้นเขาก็หยิบเงินออกมากองหนึ่งวางไว้บนเคาน์เตอร์บาร์และพูดกับบริกรว่า “ฉันจะทิ้งเงินไว้ที่นี่ จากนี้ไปไม่ต้องเก็บเงินจากสุภาพบุรุษคนนี้เมื่อเขามาดื่มที่นี่”
“ตกลงครับ...” เมื่อสังเกตเห็นเงินสดปึกหนึ่ง บริกรก็รีบเก็บมันไปทันที
เหล่าฟ่านหัวเราะอย่างเบิกบาน “ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่หนักแน่น คุณดีกว่าตาแก่ขี้เหนียวคนนั้นตั้งเยอะ มาเถอะ เราไปที่บ้านของผมกัน”
เหล่าฟ่านยังคงหัวเราะและโอบไหล่ของเฉินผิง
หลังจากมองเหล่าฟ่านอย่างหงุดหงิดแล้ว หูหม่าซือก็ออกจากบาร์ไปกับพวกเขา
หลังจากออกจากร้านได้ไม่นาน เฉินผิงรู้สึกเหมือนมีใครบางคนติดตามพวกเขาจากด้านหลัง ในขณะที่เขากำลังจะหันหลังไปเพื่อดูว่าเป็นใคร แต่เหล่าฟ่านกลับตบที่ไหล่ของเขาเบาๆ และเตือนว่า “เดินต่อไป…”
เฉินผิงฟังคำแนะนำของชายชราและเดินต่อไป ทำราวกับว่าเขาไม่สนใจว่ามีใครบางคนกำลังเดินตามพวกเขามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...