หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2000

ขากรรไกรของเฉินผิงและหูหม่าซือแทบหลุด เมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในกระท่อมไม้และได้เห็นว่ามันดูทรุดโทรมแค่ไหน

ภายในห้องไม่มีเฟอร์นิเจอร์หรือข้าวของเครื่องใช้มากนัก แต่รกไปด้วยขวดเหล้าเปล่ากองพะเนิน

“เหล่าฟ่านที่นี่คือบ้านที่นายอาศัยอยู่งั้นเหรอ? นี่มันแทบจะไม่ต่างอะไรกับบ้านหมาจรจัดแล้วนะ นายทำงานอะไรในต่าวกั๋ว? นายหาเลี้ยงตัวเองได้หรือเปล่าเนี่ย!” หูหม่าซืออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

เฉินผิงเองก็รู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เขาเห็นเช่นกัน เขาคิดว่าเหล่าฟ่านจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เมื่อคำนึงถึงความสามารถของเขา

เหล่าฟ่านถอนหายใจและพูดว่า "การทำธุรกิจในปัจจุบันไม่ใช่เรื่องง่าย มันอยู่เหนือการควบคุมของฉัน...”

"ธุรกิจประเภทไหนกัน?" หูหม่าซือถาม

เหล่าฟ่านตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่สงบราวกับทะเล “ฉันอยู่ในธุรกิจการลอบสังหาร...”

“ธุรกิจลอบสังหารเหรอ?” หูหม่าซือไม่เข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง

ในทางกลับกัน เฉินผิงเข้าใจสิ่งที่เหล่าฟ่านพูดในทันที เขาถามว่า “คุณเป็นนักฆ่าใช่มั้ยครับ?”

เหล่าฟ่านผงกศีรษะเป็นคำตอบ ชัดเจนว่าเขาไม่มีความปรารถนาที่จะปิดบังความจริงจากพวกเขา

“ชีวิตนายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ทั้งๆ ที่นายเองก็ยังมีเรี่ยวแรงอยู่ ฉันแน่ใจว่าผู้คนยินดีที่จะจ้างคนที่มีความสามารถแบบนาย” จากการสังเกตสถานการณ์ปัจจุบันของเหล่าฟ่าน หูหม่าซือคิดว่าเพื่อนเขาคนนี้ไม่ได้เป็นที่ต้องการมากนัก

เหล่าฟ่านส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ว่าไม่มีใครอยากจ้างฉัน แต่พวกเขาไม่สามารถจ่ายฉันไหว…”

เป็นอีกครั้งที่คำพูดของเขาทำให้หูหม่าซือและเฉินผิงพูดไม่ออก ในขณะที่พวกเขาพยายามทำความเข้าใจความหมายของมัน

“พวกเขาไม่สามารถจ่ายคุณไหว? นายคิดราคาเท่าไหร่กัน? ถึงขนาดที่ว่าพวกเขาไม่มีเงินจ่ายนายเลยหรือไง?” หูหม่าซือถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“หมื่นล้าน...” เหล่าฟ่านตอบอย่างไม่ไยดี