หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2006
“ไม่เป็นไรหรอก” ชายคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ
"คุณเฉิน ฉันต้องขอบคุณที่ช่วยลูกสาวของผมไว้ สองสามวันที่ผ่านมาผมยุ่งมาก ต้องขอโทษคุณด้วยที่มาขอบคุณคุณช้าไป” ฟุมิโอะพูดกับเฉินผิงอย่างสุภาพ
“ผมบอกแล้วว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” เฉินผิงพูดอย่างสงบ
ฟุมิโอะรู้สึกสับสน เขาสงสัยว่าทำไมเฉินผิงถึงสงบนิ่งต่อเขา เฉินผิงควรแสดงอาการไม่พอใจหรือโกรธเคืองออกมาบ้าง หากเขามาที่นี่เพื่อหาทางแก้แค้น
“อย่าชักช้าเลย เข้าประเด็นกันเถอะ” เหล่าฟ่านขัดจังหวะอย่างหมดความอดทน “ฟุมิโอะ ปมไม่เชื่อว่าคุณมาที่นี่เพียงเพื่อขอบคุณเฉินผิง”
ฟุมิโอะตั้งตัวไม่ทันและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะอธิบายว่า “คุณเฉิน ผมรู้จุดประสงค์ของคุณในการมาที่ต่าวกั๋ว แต่ผมอยากจะอธิบายว่า แม้ว่าคนที่ตามล่าคุณมาจากตระกูลวาตานาเบะ แต่อาสึกะน้องชายของผมเป็นคนบงการทั้งหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...