หลังจากที่เหล่าฟ่านพูดจบ เขารีบเสริมว่า “แต่ถ้าคุณไม่มีเงิน มันก็มีวิธีอื่น...”
"วีธีไหนครับ?" ฟุมิโอะเอ่ยถาม น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เขาเชื่อว่าเหล่าฟ่านเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถเอาชนะชิสิมะได้ เขาเต็มใจทำทุกวิถีทางเพื่อให้เหล่าฟ่านเข้าร่วมตามแผนของเขา
“ได้ยินมาว่าคุณมีบัวหิมะโบราณจากภูเขาฟูจิโอะ หากคุณมอบมันให้ผม ผมจะพิจารณาคำขอของคุณ” เหล่าฟ่านพูดอย่างนุ่มนวล
ฟุมิโอะรู้สึกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะไม่มีใครรู้เรื่องที่เขาครอบครองบัวหิมะ แม้แต่สมาชิกระดับสูงของตระกูลวาตานาเบะหรือศาลเจ้า มิฉะนั้นศาลเจ้าจะร้องขอมันอย่างแน่นอน
เหล่าฟ่าน ค้นพบความลับดังกล่าวได้อย่างไรกัน?
ฟุมิโอะรู้สึกงุนงงแต่เหล่าฟ่านต้องรู้เรื่องนี้เป็นแน่ จึงได้เอ่ยถึงมันออกมา
"คุณเหล่าฟ่านครับ อันที่จริงบัวหิมะได้เหี่ยวเฉาไปแล้ว มันเป็นแค่ของตัวอย่างเท่านั้นครับ ไม่มีค่าอะไร” ฟุมิโอะอธิบาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...