หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2009
“เหล่าฟ่าน ตอนนี้นายก็ได้บัวหิมะแล้ว นายมั่นใจหรือเปล่าว่าจะสามารถฆ่าชิสิมะได้” หูหม่าซือถามเขา
แต่เหล่าฟ่านกลับส่ายหัว "ฉันทำไม่ได้หรอก..."
หูหม่าซือตกตะลึง “นายไม่มั่นใจ? ถ้าอย่างนั้นนายจะคุยโวและบอกว่านายจะทำลายศาลเจ้าได้ยังไงกัน? นายนี่มันจะโอ้อวดมากเกินไปแล้วนะ!”
“ฉันไม่ได้โอ้อวด ฉันไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ฉันมั่นใจในคนอื่น!” เหล่าฟ่านเอ่ย
"ใครกัน?" หูหม่าซือถาม
เหล่าฟ่านชี้ไปที่เฉินผิง “เขาสามารถเอาชนะชิสิมะได้อย่างแน่นอน และด้วยความแข็งแกร่งของเขา มันไม่น่าจะเป็นปัญหาถ้าต้องไปทำลายศาลเจ้าอีกที่”
"ผมเหรอ?" เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น “ตอนนี้ผมอยู่ในระดับขุนพลยุทธ์เท่านั้น ผมไม่ได้มีความแข็งแกร่งอย่างที่คุณพูดหรอกครับ”
“คุณจะไปถึงระดับปราชญ์ยุทธ์ได้ในไม่ช้านี้” เหล่าฟ่านพูดพร้อมกับโยนบัวหิมะโบราณให้เฉินผิง “ด้วยทรัพยากรนี้และทรัพยากรอื่นๆ ผมมั่นใจว่าคุณจะสามารถก้าวข้ามมันไปได้ เมื่อคุณกลายเป็นปราชญ์ยุทธ์ ครอบครัววาตานาเบะหรือศาลเจ้าเซนกุจะไม่มีความหมายอะไรกับคุณทั้งนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...