ฟุมิโอะรีบก้าวไปข้างหน้าและพูดขึ้น “คุณเฉิน ผะ-ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณเป็นเทพ! ผมช่างโง่เขลายิ่งนัก ผมไม่ควรล่วงเกินคุณเลย!”
เขาคงจะบูชาเฉินผิงบนแท่นบูชาหากเขารู้ว่าเฉินผิงเป็นเทพก่อนหน้านี้
“เทพหรือครับ?” เฉินผิงงุนงงกับคำพูดของฟุมิโอะ
หูหม่าซือสังเกตเห็นความสับสนของเฉินผิงจึงอธิบายสถานการณ์สั้นๆ ให้ฟัง จากนั้นเฉินผิงก็ตระหนักว่านี่เป็นหนึ่งในกลอุบายของเหล่าฟ่าน
ชาวต่าวกั๋วเลื่องชื่อในเรื่องความเชื่อที่งมงายในเทพเจ้า
ไม่ว่าจะยังไง เฉินผิงได้เพิ่งบรรลุระดับพลังของเขาไปอีกขั้นและตอนนี้ก็กระตือรือร้นอย่างมากที่จะทดสอบความสามารถที่พัฒนาขึ้นของตัวเอง เขาไม่สนใจแก้ไขความเข้าใจผิดของฟุมิโอะและบอกว่า “ช่วยพาผมไปพบอาสึกะทีครับ คุณฟุมิโอะ”
"แน่นอน!" ฟุมิโอะพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
คฤหาสน์ของฟุมิโอะอยู่ห่างจากบ้านของอาสึกะเพียงหนึ่งไมล์เท่านั้น ไม่นานพวกเขาก็มาถึงยังจุดหมาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...