หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2019
ไหล่ของเธอที่ขาวราวหิมะ ต้นขาเรียวยาวที่ถูกเปิดเผย และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความรักที่อ่อนโยน
เฉินผิงต้องผงะเมื่อเห็นยูมิโกะคุกเข่าลงต่อหน้าเขา
“นายท่าน ให้ฉันรับใช้คุณคืนนี้นะคะ...” ใบหน้าของยูมิโกะแดงก่ำ ดวงตาของเธอร้อนแรงราวกับไฟขณะที่เธอเอื้อมมือไปหาเฉินผิง
เธอหายใจหอบหนักและร้อนรุ่มราวกับว่าเธอต้องการกลืนกินเขา
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาแตะนิ้วของเขาที่หน้าผากของยูมิโกะเบาๆ พร้อมส่งพลังวิญญาณบางส่วนเข้าสู่ร่างกายของเธอ
สายตาที่เร่าร้อนของเธอหายไป แทนที่ด้วยความเขินอายเจือด้วยความกลัว เฉินผิงคว้าผ้าปูที่นอนมาคลุมตัวยูมิโกะอย่างรวดเร็ว
ยูมิโกะมองดูตัวเอง พร้อมกับน้ำที่ไหลอาบแก้ม
“ไปบอกพ่อของคุณว่าในเมื่อผมตกลงที่จะอยู่ต่อ ผมจะปลดปล่อยตระกูลวาตานาเบะจากศาลเจ้าเอง ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้” เฉินผิงกล่าว
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหลับตาลงและเริ่มฝึกบำเพ็ญฌาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...