“ศาลเจ้าเซนกุจะรักษาศักดิ์ศรีได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครอยู่เบื้องหลังหายนะที่เกิดขึ้นกับตระกูลวาตานาเบะ?”
ใบหน้าของฮิโรอิจิเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“ฉันตรวจดูบาดแผลของชิสิมะแล้ว เขาถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงดาบเดียวเท่านั้นที่ตัดหัวเขา ทั่วทั้งต่าวกั๋ว มีเพียงคนแค่หยิบมือเท่านั้นที่สามารถทำแบบนั้นได้ เป็นไปได้ว่าเขาถูกฆ่าโดยผู้ฝึกยุทธ์จากประเทศอื่นมากกว่า” ชายคนหนึ่งที่ถือดาบคาตานะอยู่ข้างๆ ฮิโรอิจิกล่าว
ชายผู้นั้นเปล่งประกายออร่าที่ล้ำลึก และดวงตาของเขาก็เปล่งประกายเย็นยะเยือกอันน่าสะพรึงกลัวออกมา
เขาคือมากิ ทานากะ ซามูไรที่มีชื่อเสียงมากกว่าชิสิมะเสียอีก
ในแง่ของทักษะดาบ มากิติดอันดับหนึ่งในสามของนักดาบทั้งหมดในต่าวกั๋ว ความแข็งแกร่งของเขาเรียกได้ว่าเหนือกว่าชิสิมะ
แม้ว่าเมื่อเทียบกับฮิโรอิจิแล้ว มากิก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน
“มิเอโกะ คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?” ฮิโรอิจิถามผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...