หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2045

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็นั่งวางมาดอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลวาตานาเบะ

ที่นั่งตรงข้ามกับเขาเป็นชาวต่าวกั๋วไว้หนวดเคราสวมชุดสูท

“สวัสดีครับ คุณเฉิน ผมมุโตะ ชินอิจิทูตจากยุทธภพแห่งต่าวกั๋ว” เขาแนะนำตัวเองเช่นนั้น

“คุณมาทำไม? ในที่สุดยุทธภพแห่งต่าวกั๋วก็เลือกที่จะยอมจำนนรึไง?” เฉินผิงกล่าวพลางยิ้มจางๆ

บอกตามตรง เขารู้ดีว่าคงไม่เป็นแบบนั้นหรอก มุโตะไม่ได้มาเพื่อมอบยุทธภพแห่งต่าวกั๋วให้อยู่ใต้แทบเท้าเขาอย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่เคยทิ้งโอกาสที่จะดูแคลนฝ่ายแรก

เมื่อมุโตะได้ยินสิ่งที่เฉินผิงกล่าว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนแปลงแบบสุดขั้วอย่างที่คาดคิดเอาไว้เลย

แต่ถึงกระนั้นการข่มความรังเกียจก็เป็นเพียงทางเลือกเดียวของเขา เขาจึงได้แต่ส่ายหน้าเล็กน้อย “เปล่าครับ คุณเฉิน ผมมาที่นี่เพื่อส่งคำเชิญท้าประลองให้คุณต่างหาก”

ขณะที่พูดถึงเรื่องนั้น เขาก็ยื่นบัตรเชิญอันวิจิตรบรรจงให้

แทนที่จะสละเวลามองดูบัตรเชิญสักครู่ เฉินผิงกลับโยนทิ้งไป “อย่าทำผมเสียเวลา มีอะไรก็ว่ามาเลย”

เมื่อเห็นท่าทางโอหังของเฉินผิง มุโตะก็พยายามข่มกลั้นโทสะที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในใจอย่างสุดความสามารถ

“ประชาคมของยุทธภพแห่งต่าวกั๋วรู้สึกไม่พอใจกับการสังหารหมู่ในต่าวกั๋ว เพราะฉะนั้น คุณเฉินครับ ผู้อาวุโสจึงอยากจะขอท้าประลองกับคุณ คุณกล้ารับคำเชิญหรือเปล่าล่ะ?” มุโตะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูแคลน

เขาเจตนากระตุ้นเฉินผิงโดยหวังให้ฝ่ายหลังประสาทเสียแล้วจะได้บีบบังคับให้เขารับคำท้า

เมื่อนึกว่าคาวาซากิเป็นที่ยกย่องนับถือขนาดไหน เขาก็เกรงว่าเฉินผิงจะกลัวจนหัวหด

แม้จะตกใจในทีแรก แต่เมื่อได้ยินคำพูดพวกนั้นก็ทำให้เฉินผิงยิ้มเยาะออกมา “อย่ามาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนั้น คาวาซากิอาจจะเป็นยอดฝีมือของต่าวกั๋ว แต่สำหรับผมแล้ว เขาไม่นับเป็นตัวอะไรเลย ถ้าหากเขาอยากประลองนักผมก็จะสนองให้เขาเอง”

เกิดรอยย่นตรงหว่างคิ้วของมุโตะ “โอหังนัก! ผู้อาวุโสเป็นถึงยอดซามูไรในประเทศของเราและเขาก็มีชีวิตอยู่มาราวๆ เกือบสองร้อยปีแล้ว ว่ากันตามหลักเขาก็คือเทพเจ้า แกกล้าดียังไงถึงได้พูดถึงเขาแบบนั้น!”

“แกบอกว่าเทพเจ้างั้นเหรอ? แกเคยเห็นมาก่อนรึไงกัน? นอกเหนือไปจากนั้นแกก็เป็นเพียงแค่ทูตเท่านั้น กล้าดียังไงมาต่อว่าฉัน”

ตุ้บ! เขาถูกส้นเท้าของเฉินผิงเหยียบจนต้องคุกเข่าลงทั้งอย่างนั้น

เหล่าฟ่านเดินเข้ามาขวางทางมุโตะเอาไว้ “ในเมื่อเป็นคำเชิญท้าประลอง ทำไมพวกแกถึงเป็นฝ่ายตัดสินใจทั้งเวลาและสถานที่เล่า? ถ้าหากแกกำหนดเวลา งั้นพวกเราก็ควรจะเป็นฝ่ายตัดสินใจเลือกสถานที่สิ”

เมื่อได้ยินข้อเรียกร้องดังกล่าว มุโตะก็หางตากระตุกเล็กน้อย หากเขาปล่อยให้เฉินผิงเลือกสถานที่ คาวาซากิก็คงไม่ยอมปรากฏตัวเป็นแน่ เพราะฝ่ายหลังยืนกรานว่าจะอยู่บนเขา

จากนั้นมุโตะก็ยั่วยุขึ้นมาว่า “ทำไมเล่า? เป็นเพราะแกกลัวว่าตัวเองจะไม่สามารถปีนขึ้นมาจากปากปล่องภูเขาฟูจิโอะได้ใช่ไหมล่ะ?”

“เลิกยั่วยุได้แล้วน่า ฉันจะทำตามที่แกบอกก็แล้วกัน ตอนนี้ก็ไสหัวไปได้แล้ว”

เฉินผิงโบกมือด้วยความรำคาญ

มุโตะรู้สึกลิงโลดที่เห็นเฉินผิงเห็นด้วยกับข้อตกลง เขาจึงรีบจากไปเพราะเกรงว่าเฉินผิงอาจจะกลับคำ

ในทางกลับกัน เหล่าฟ่านกลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลขึ้นมาว่า “คุณเฉิน คุณหลงกลพวกมันเข้าแล้ว คาวาซากิผู้นั้นอาจจะแข็งแกร่งก็จริง แต่พลังของเขาจะลดลงเมื่อเขาออกจากภูเขา ต้นกำเนิดพลังลมปราณส่วนใหญ่ของเขามาจากหินหนืดหลอมเหลวในภูเขาไฟซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาใช้ชีวิตสันโดษใกล้ๆ ปากปล่องภูเขาไฟ ผมต้องใช้ความพยายามเป็นอันมากเพื่อให้ได้ข้อมูลชิ้นนี้มานะ”

ดูเหมือนว่าเหล่าฟ่านจะคาดเดาการต่อสู้ระหว่างเฉินผิงกับคาวาซากิเอาไว้นานแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะสืบเสาะหาข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับคาวาซากิวันแล้ววันเล่า