หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 205

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว โดยปกติจะเป็นเวลาที่นักท่องเที่ยวพากันเดินลงเขา แต่ตลอดทางที่พวกเฉินผิงเดินขึ้นมา กลับพบว่ามีนักท่องเที่ยวจำนวนไม่น้อยที่กำลังเดินขึ้นเขาอย่างเร่งรีบ

“รีบเดินเร็วเข้า ได้ยินว่าวันนี้วัดเหลยหมิงได้เชิญนักพรตอู๋เหวยศิษย์พี่ของท่านอาจารย์ปู้ซวีมาด้วย ท่านเป็นเทพเจ้าลงมาจุติเชียวนะ พลังของท่านนี่ร้ายกาจมาก พวกเราต้องรีบแล้ว จะได้ให้นักพรตอู๋เหวยให้พรสักหน่อย!”

“ได้ยินมาว่าปีที่แล้ว ท่านนักพรตก็มาที่นี่รอบหนึ่ง มีแค่สิบคนที่โชคดีได้ตรวจดวงชะตากับท่าน แล้วมันก็ขลังมาก มีสามีภรรยาคู่นึงนะ แต่งงานกันมาสิบกว่าปีแล้วก็ยังไม่มีลูก แค่ได้ตรวจดวงชะตากับนักพรตอู๋เหวย ปีถัดมาก็คลอดเด็กจ้ำม่ำออกมา!”

“นี่ไม่เท่าไรหรอก ฉันสิ ได้ยินมาว่า มีคนที่เป็นอัมพาตมาทั้งชีวิต นักพรตอู๋เหวยก็สามารถรักษาให้หายเป็นปกติได้ วันนี้พวกเราจะได้เจอท่านพอดี ต้องรีบหน่อยแล้ว!”

“ได้ยินว่า ที่นักพรตอู๋เหวยมาครั้งนี้ ก็เพื่อรักษาอาการป่วยให้ลูกสาวของอาจารย์ปู้ซวี แล้วก็ยังเอาของล้ำค่าชิ้นหนึ่งมาด้วยนะ!”

นักท่องเที่ยวที่กำลังเดินขึ้นเขาต่างก็ถกเถียงพูดคุยกัน แล้วความเร็วของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน

เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยกันของนักท่องเที่ยว เขาจึงพอเข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงรีบร้อนขึ้นไปบนยอดเขาในช่วงเวลาบ่ายแบบนี้!

“คุณเฉิน นักพรตอู๋เหวยผู้นี้เป็นศิษย์พี่ของท่านอาจารย์ปู้ซวีครับ แต่ก่อนเคยเป็นเจ้าสำนักที่อารามแห่งนี้ แล้วก็สืบทอดต่อให้อาจารย์ปู้ซวี ส่วนท่านก็ออกเดินทางท่องเที่ยว ปีที่แล้วที่กลับมาที่นี่ ก็เพื่อรักษาอาการป่วยให้ลูกสาวของอาจารย์ปู้ซวี แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ จากนั้นท่านก็ออกเดินทางอีกครั้ง คราวนี้กลับมา ก็คงจะเพื่อลูกสาวของอาจารย์ปู้ซวีอีกนั่นแหละครับ!”

กู่เวิ่นเทียนอธิบายให้แก่เฉินผิง!

“อ๋า แล้วจะทำยังไงดีล่ะ งั้นพวกเรารีบเดินทางกันเร็วเข้า อย่าให้นักพรตอู๋เหวยนั่นรักษาโรคได้ก่อน ไม่อย่างนั้น พวกเราจะอดได้พู่กันวิญญาณและชาด!”

ซูอวี่ฉีได้ยินเช่นนี้จึงเอ่ยปากเร่งเร้า!

เมื่อทุกคนได้ยินก็รู้สึกว่ามีเหตุผล จึงพากันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น!

มีเพียงเฉินผิงเท่านั้นที่ยังคงมีสีหน้าสงบนิ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม “วางใจเถอะ นักพรตอู๋เหวยนั่นรักษาไม่ได้หรอก!”

“คุณรู้ได้ยังไงว่าเขารักษาไม่ได้”

ซูอวี่ฉีเอ่ยถามพลางมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ

“ผมบอกว่าเขารักษาไม่ได้ ก็คือรักษาไม่ได้ คอยดูก็แล้วกัน!”

เฉินผิงยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ให้คำอธิบายกับซูอวี่ฉี!

เมื่อคณะเดินทางเดินไปถึงครึ่งทางแล้ว ซูอวี่ฉีก็เดินช้าลงอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ เธอยังมีเหงื่อออกเต็มไปหมดและมีอาการหายใจเหนื่อยหอบ!