หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2051

ความกลัวก่อตัวอยู่ข้างในคาวาซากิ

แม้ว่าคาวาซากิจะสามารถดูดซับพลังลมปราณได้ต่อไป แต่ดูเหมือนว่าเฉินผิงก็มีพลังที่ไม่สิ้นสุดอยู่ในตัวด้วยเช่นกัน ถ้าพวกเขาสู้กันต่อไป คาวาซากิก็อาจแพ้ให้เฉินผิงแม้ว่าเขาจะสามารถดูดซับพลังลมปราณต่อไปได้เรื่อยๆ

ในขณะที่คาวาซากิพยายามคิดกลยุทธ์ใหม่ เฉินผิงก็กุมกระบี่และกระโดดขึ้น

กระบี่ของเขาส่องแสงวาบสีเขียว

เขาจะไม่ปล่อยให้คาวาซากิมีแม้แต่โอกาสหายใจ ทุกครั้งที่การต่อสู้หยุดชะงัก คาวาซากิก็จะได้พลังลมปราณที่มากขึ้นกลับคืนมา ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสได้ฟื้นฟูพลัง!

แสงสีเขียวสว่างวาบตรงหน้าคาวาซากิ เขาจะประมาทไม่ได้ในขณะที่เขาแกว่งดาบคาตานะตรงไปที่กระบี่ของเฉินผิงเพื่อสวนการโจมตี

เกิดเสียงระเบิดที่ดังลั่นในยามที่คาวาซากิถอยหลังไปอีกครั้ง

เฉินผิงรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับการแกว่งกระบี่ของเขาในแต่ละครั้ง

คาวาซากิไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรับการจู่โจมในแต่ละครั้งของเฉินผิง พลังลมปราณที่อยู่ในตัวเขาถดถอยลงไปอย่างรวดเร็ว ต่อให้เขาจะสามารถดูดซับความร้อนจากหินอัคนีเพื่อเพิ่มพลัง แต่การฟื้นฟูพลังลมปราณที่ถดถอยลงไปอย่างมากเช่นนี้ถือเป็นเรื่องยาก

เม็ดเหงื่อแย็นๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผากของคาวาซากิในขณะที่เขาหายใจแรง ดาบคาตานะในมือของเขากระเทาะและมีรอยยุบ

แม้ว่ามันดูเหมือนว่าจะหักครึ่งเป็นสองส่วน แต่คาวาซากิก็ไม่มีทางเลือก เขาต้องพึ่งเพียงแค่ดาบคาตานะเพื่อต่อสู้ต่อไป

ในทางกลับกัน เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นในยามที่การต่อสู้ดำเนินไป พลังวิญญาณที่อยู่ในตัวเขาปะทุขึ้นมาในขณะที่แก่นมังกรในอกของเขาส่องแสงวาบอย่างเจิดจ้าและพลังแห่งมังกรก็ไหลผ่านตัวเขาอย่างต่อเนื่อง

เขาเก็บกระบี่พิฆาตมังกรเมื่อสังเกตเห็นว่าคาวาซากิมีพลังจำกัด เฉินผิงไม่ได้มุ่งหมายที่จะสังหารคาวาซากิแต่จะดูดซับพลังของเขาแทน

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรไปแล้ว คาวาซากิก็ตระหนักได้ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะเอาชนะเฉินผิง

“เงาพิฆาต!”

คาวาซากิใช้พลังสุดท้ายของเขาจนหมดและยกดาบคาตานะขึ้นมา ดวงตาของเขาส่องแสงสีแดง ดูเหมือนว่าเขาใกล้จะผสานเข้ากับดาบแล้ว

แสงส่องออกมาจากดาบคาตานะและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าผ่านทางเข้าภูเขาไฟ แม้แต่ผู้คนที่อยู่ด้านนอกภูเขาไฟก็สามารถมองเห็นแสงที่น่าเกรงขามลอยผ่านเมฆไป

ไม่สำคัญหรอกว่ามันจะจบลงยังไง ถึงยังไงมันก็เป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย!

แต่ทว่ามันเป็นไปได้ถ้าหากเขาอยากชกช่องว่างและสร้างหลุมขึ้นมา

แสงจากดาบของคาวาซากิผ่านเข้าไปในหลุมที่ถูกสร้างไว้ในช่องว่างและหายไปในทันที

หลุมที่อยู่ในช่องว่างหายไปในไม่ช้า แต่คลื่นกระแทกที่หมัดของเฉินผิงสร้างไว้ไม่ได้จางหายไป

คลื่นกระแทกปะทะกับคาวาซากิโดยส่งเขาให้ลอยถอยหลังไปก่อนที่เขาจะชนเข้ากับกำแพงหินและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

คาวาซากิแก่ชราอย่างรวดเร็วและในไม่ช้าก็มีรูปโฉมของคนแก่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยย่นและหายใจช้า ดูราวกับว่าเขากำลังจะตายแล้ว

ในดวงตาของคาวาซากิไม่ส่องแสงอีกต่อไป เขาพยายามดูดซับความร้อนจากหินอัคนีเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วด้วยมือที่อยู่บนพื้นดิน

เฉินผิงค่อยๆ เดินตรงไปหาคาวาซากิ แต่ทว่าคาวาซากิไม่ขยับเขยื้อนหรือไม่อาจขยับได้ ในช่วงเวลานั้นร่างกายของเขาชราภาพอย่างรวดเร็วและพลังที่อยู่ในตัวเขาก็จางหายไป

“ต่อให้ฉันตาย ฉันก็ไม่ยอมให้แกดูดซับพลังของฉัน...” คาวาซากิเอ่ย เขามองความตั้งใจของเฉินผิงออก