หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 207

“ท่านกู่ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับด้วยตัวเอง!”

ทันทีที่เดินเข้าไปด้านใน ชายชราเครายาวคนหนึ่งในชุดนักพรตก็เดินออกมาต้อนรับ บุคคลผู้นี้ก็คือท่านอาจารย์ปู้ซวี!

“ท่านอาจารย์ปู้ซวีเกรงใจไปแล้ว!” ท่านกู่ประสานมือยกขึ้นทำความเคารพ และผายมือไปทางเฉินผิง “ท่านนี้คือคุณเฉิน ที่ต้องการพู่กันวิญญาณและชาด เขามาเพื่อดูอาการให้บุตรีของท่าน!”

อาจารย์ปู้ซวีหันไปมองเฉินผิง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรอยยิ้มจางๆ “ไม่รีบ ไม่รีบ พวกเราเข้าไปด้านในดื่มชาสักถ้วยก่อนเถิด ศิษย์พี่ของข้าอยู่ด้านในกำลังรักษาอาการให้เธออยู่!"

ท่านอาจารย์ปู้ซวีพากู่เวิ่นเทียนและคนอื่นๆ เข้าไปข้างใน แต่เมื่อพวกเขาเดินไปถึงหน้าประตูวิหารใหญ่ เฉินผิงกลับรู้สึกถึงกระแสความเย็น!

ภายใต้อากาศที่ร้อนอบอ้าว กระแสความเย็นนี้ทำให้ร่างกายของเฉินผิงกระตุก!

“คุณเฉิน มีอะไรหรือเปล่าครับ”

กู่เวิ่นเทียนเห็นสีหน้าของเฉินผิงดูแปลกๆ จึงถามขึ้น

“อ่อ ไม่มีอะไรครับ!” เฉินผิงส่ายศีรษะและยิ้มเล็กน้อย

ท่านอาจารย์ปู้ซวีมองเฉินผิง และยิ้มอย่างดูแคลน “ท่านรู้สึกถึงความเย็นสบายเมื่อเข้ามาในวิหารแห่งนี้ใช่หรือไม่ นั่นเป็นเพราะด้านหลังอารามมีบ่อน้ำโบราณซึ่งมีน้ำเย็นจัดตลอดทั้งปี ทางอารามได้เจาะทำเป็นบ่อน้ำล้อมรอบอารามไว้ จึงทำให้ที่แห่งนี้เย็นสบายและน่ารื่นรมย์!”

เฉินผิงเพียงยิ้มเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไร!

ทุกคนเดินตามท่านอาจารย์ปู้ซวีผ่านวิหารเข้าไปถึงลานเล็กๆ ด้านหลัง และเมื่อประตูห้องหนึ่งถูกเปิดออก เฉินผิงรู้สึกถึงความหนาวเย็นจับใจ รุนแรงยิ่งกว่าเมื่อครู่นี้มาก!

แต่เมื่อมองไปที่กู่เวิ่นเทียนและคนอื่นๆ พวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกตินี้!

เวลานี้ ภายในห้อง หญิงสาวใบหน้างดงามคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง และห่มด้วยผ้านวมผืนหนาๆ สีหน้าของเธอซีดขาว เป็นความซีดขาวเพราะความหนาวเย็น และดูเหมือนใบหน้าของเธอถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำค้างแข็ง!