หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 208

“อย่าว่าแต่ครึ่งเดือนเลย วิธีการดูดซับไอเย็นแบบนี้ ทั้งชาติก็ดูดไม่หมด ยิ่งไปกว่านั้น คุณหนูท่านนี้จะอยู่ได้อีกไม่เกินสามวัน!”

เฉินผิงค่อยๆ พูดอย่างช้าๆ

สิ้นคำพูดของเฉินผิง นักพรตอู๋เหวยก็ขมวดคิ้วขึ้น แล้วหันมามองเฉินผิงด้วยสายตาเยือกเย็น “ศิษย์น้อง เด็กหนุ่มขลาดเขลาเป็นผู้ใดกัน ถึงได้พูดจาเหลวไหลเช่นนี้”

“ศิษย์พี่ เขาคือคนที่ท่านกู่เชิญมาดูอาการของเสี่ยวหรู ศิษย์พี่ก็รู้ วัดเต๋าของพวกเราได้รับเงินอุปถัมภ์จากท่านกู่ไม่น้อย!”

ท่านอาจารย์ปู้ซวีรีบอธิบาย

“ฮึ เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม นี่กำลังสงสัยข้าหรือ ให้พวกเขารีบไสหัวออกไปซะ!”

นักพรตอู๋เหวยไม่พอใจการตั้งข้อสงสัยของเฉินผิงเป็นอย่างมาก!

“เอ่อ...” อาจารย์ปู้ซวีมีสีหน้าลำบากใจทันที

เฉินผิงเป็นคนที่กู่เวิ่นเทียนพามา ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกู่เวิ่นเทียนนั้นดีมาก หากไล่พวกเขาออกไป ก็ดูจะไม่ค่อยสมควรเท่าไหร่!

“ทำไมหรือ คิดว่าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้จะสามารถรักษาอาการป่วยของลูกสาวเจ้าได้งั้นหรือถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะไปล่ะ!”

นักพรตอู๋เหวยหยิบคทาหยกเตรียมจะเดินออกไป!

“ศิษย์พี่อย่าเพิ่งโกรธ!” ท่านอาจารย์ปู้ซวีรั้งนักพรตอู๋เหวยเอาไว้ จากนั้นก็มองมาทางกู่เวิ่นเทียนด้วยสายตารู้สึกผิด “ท่านกู่ รบกวนพาคนออกไปก่อน ศิษย์พี่กำลังรักษา ยังไม่สะดวกให้ผู้อื่นรบกวน!”

กู่เวิ่นเทียนมองเฉินผิงด้วยความรู้สึกลำบากใจ เขาเชื่อมั่นในตัวเฉินผิง แต่ท่านอาจารย์ปู้ซวีไม่เชื่อ!

“อาจารย์ปู้ซวี ร่างกายของลูกสาวท่านมีธาตุผลึกน้ำแข็งอยู่ ซึ่งเป็นธาตุที่ชอบไอเย็น หากใช้ประโยชน์ให้ถูก จะทำให้ร่างกายแข็งแรงและคงความอ่อนเยาว์ เพียงแต่ไม่มีใครถ่ายทอดวิธีการกลั่นกรองให้เธอ อีกทั้งความเย็นภายในอารามที่เข้าสู่ร่างกายของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จึงทำให้เธอกลายเป็นเช่นนี้”

“แม้คทาหยกจะเป็นของล้ำค่าและมีคุณสมบัติดูดซับพลังเย็นได้ แต่ด้วยพลังระดับนี้ เกรงว่าจะดูดซับความเย็นออกมาได้ไม่ทัน บวกกับพลังความเย็นจากบ่อน้ำโบราณของวัดที่มีพลังไอเย็นสูงมาก ดังนั้นคุณหนูท่านนี้จึงทนอยู่ได้อีกไม่เกินสามวัน”

เฉินผิงอธิบายให้ท่านอาจารย์ปู้ซวีฟัง

สีหน้าของนักพรตอู๋เหวยเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง นักพรตอู๋เหวยโกรธแทบบ้าที่เฉินผิงกล้าพูดว่าเขาขลาดเขลา เคยมีใครบ้างที่ไม่เคารพเขาเช่นนี้

“ชิ ถ้าไม่ใช่เพื่อพู่กันวิญญาณกับชาด ต่อให้โค้งคำนับขอร้องต่อหน้า ผมก็ไม่รักษาให้หรอก!”

เฉินผิงสบถด้วยความไม่พอใจ

“เจ้าเด็กอวดดี วอนเสียแล้ว...”

นักพรตอู๋เหวยโมโห เขาโบกแส้ในมือ เกิดเป็นลมกระโชกแรงจู่โจมตรงไปที่เฉินผิง!

“ศิษย์พี่ อย่า...”

ท่านอาจารย์ปู้ซวีตกใจ รีบยกมือขึ้นรั้งเขาไว้

ส่วนกู่เวิ่นเทียนและคนอื่นๆ กำลังยืนตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่านักพรตอู๋เหวยคนนี้อยากจะลงมือ ก็ลงมือทันที!