เขาไม่สามารถที่จะกลับมามือเปล่าได้ ดังนั้นเขาจึงนำน้ำเต้าทองคำจากตระกูลไป๋เหลียนกลับมาด้วยเพื่อเป็นการชดเชย
ทั้งเกาหย่วนและซื่อเหยียนก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรแม้แต่คำเดียวเมื่อเห็นว่าเฉินผิงเดินออกไปพร้อมกับน้ำเต้าทองคำ
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกลับมาแล้ว หูหม่าซือก็ถามอย่างร้อนรนว่า “เป็นยังไงบ้าง? คุณพบคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์รึเปล่า?”
เฉินผิงส่ายหน้า “ดูเหมือนว่าเราคงยังต้องการเพื่อนคนนั้นพาเราไปยังอาณาจักรลับด้วย โชคดีที่คุณห้ามผมไว้ไม่ให้ฆ่าหนิงจื้อในตอนนั้น”
“แล้วตอนนี้เราควรจะทำยังไงต่อไป?” หูหม่าซือถาม
“เราก็กลับกันก่อนเถอะ หากว่าเราต้องการครอบครองคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ เราก็ต้องรอให้ซื่อชิงเผยออกมาจากการกักตัวเสียก่อน เราจะให้หนิงจื้อช่วยเปิดทางเข้าสู่อาณาจักรรลับดูก่อน ถ้าไม่ได้ผลเราก็จะกลับมาเยี่ยมตระกูลไป๋เหลียนอีกครั้ง”
ด้วยเหตุนี้เฉินผิงจึงคว้าตัวหนิงจื้อขึ้นมา
ในขณะนั้นหนิงจื้อได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก เฉินผิงจึงสามารถยกเขาขึ้นมาแล้วพาจากไปได้โดยง่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...