“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเฉินผิงจะเป็นใคร ในเมื่อไอ้หมอนั่นกล้าที่จะทำลายตระกูลไป๋เหลียน ฉันไม่มีทางยอมนั่งเฉยโดยไม่ทำอะไรแน่ ดูสารรูปของพวกนายสองคนเข้าสิ ฉันพนันได้เลยว่านายเสียกำลังภายในจนแทบหมดเกลี้ยงแล้ว พักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ!”
เมื่อเจว๋หย่วนพูดจบก็โบกมือแล้วรูปปั้นในโถงหลักก็เปล่งแสงเรื่อเรือง จากนั้นคลื่นพลังที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตามนุษย์ก็เข้าสู่ร่างของซื่อชิงเผยกับซื่อเหยียนไม่หยุดหย่อน
ทั้งสองคนรู้สึกร่างกายผ่อนคลายเป็นอันมาก จากนั้นพลังของพวกเขาก็กลับคืนสู่จุดสูงสุดในชั่วพริบตาเดียว
“พี่ใหญ่ นี่มันอะไรน่ะ?” ซื่อชิงเผยเอ่ยถามด้วยความฉงนสนเท่ห์
“นี่คือพลังศรัทธาในรุปแบบที่บริสุทธิ์ที่สุด เหล่าผู้ศรัทธาที่พวกนายเห็นเดินทางมาหลายไมล์ต่างฝ่าฟันความยากลำบากนานัปการกว่าจะมาถึงที่นี่ มีเพียงความศรัทธาเช่นนั้นจึงจะสามารถสร้างพลังศรัทธาในรูปแบบที่บริสุทธิ์มากที่สุดออกมาได้! มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าทรัพยากรที่นายใช้เป็นร้อยเท่า ด้วยพลังศรัทธาของฉันยิ่มทำให้ฉันสามารถก่อกำเนิดปราชญ์ยุทธ์ในวัยยี่สิบกว่าปีได้อย่างง่ายดาย!” เจว๋หย่วนพูดเยาะ
เมื่อซื่อชิงเผยกับซื่อเหยียนได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ
“พี่ใหญ่ งั้นระดับพลังบ่มเพาะฝีมือของพี่อยู่ขั้นไหนแล้วล่ะ?” ซื่อชิงเผยตั้งคำถาม
“ปราชญ์ยุทธ์ขั้นสูงสุด... อืม น่าจะใช้เวลาไม่นานนักหรอก หลังจากฉันซึมซับพลังศรัทธานี้แล้ว ฉันก็น่าจะสามารถฝ่าทะลวงระดับปราชญ์ยุทธ์ได้... แล้วถ้าเฉินผิงเป็นสมาชิกของตระกูลสันโดษ? พอฉันฝ่าทะลวงระดับปราชญ์ยุทธ์ได้เมื่อไหร่ มันก๋คงทำอะไรไม่ได้แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...