หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2104

เฉินผิงไม่เข้าใจว่าทำไมหนังสือไร้อักษรซึ่งเมื่อไม่นานมานี้ยังว่างเปล่า กลับเต็มไปด้วยตัวอักษรทันทีที่หล่นใส่มือของรูปปั้น หมายความว่าหนังสือเป็นของรูปปั้นตัวนี้งั้นเหรอ?

เมื่อเห็นหนังสือไร้อักษรที่กำลังเปล่งแสง เฉินผิงก็อยากรู้แต่ละหน้าเขียนอะไรเอาไว้บ้าง ดังนั้นเขาจึงหยิบมันลงมาจากมือของรูปปั้น

ทันทีที่เขาหยิบมันลงมา จู่ๆ ตัวอักษรบนนั้นก็หายวับไป!

เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาก็รีบวางหนึ่งลงในมือของรูปปั้น หน้าต่างๆ กลับเต็มไปด้วยตัวอักษรอัดแน่นเป็นพรืดดังเช่นเมื่อก่อนหน้านี้อีกครั้ง

เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากยืนพิงรูปปั้นเพื่ออ่านเนื้อหาในหนังสือ

ขณะที่เฉินผิงตรวจดูตัวอักษรต่างๆ ในหนังสือ ร่างของเขาก็เปล่งแสงสลัวรางออกมา วิญญาณอันคลุมเครือค่อยๆ เล็ดลอดเข้ามาในรูปปั้นโดยที่เขาไม่ทันได้รู้ตัว

กระนั้นเขาก็มัวแต่จดจ่อกับหนังสือมากเสียจนไม่ทันสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงรอบตัวเอง

ขณะที่เขาอ่านจบไปหน้าหนึ่งแล้วเตรียมจะพลิกหน้าถัดไป หน้าก่อนก็หายไปในชั่วพริบตา!

เฉินผิงผงะไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้อะไร หนังสือไร้อักษรก็เริ่มที่จะเปลี่ยนเป็นโปร่งแสง ราวกับว่ามันสามารถหายไปได้ทุกเมื่อ!

เขารู้สึกตื่นตระหนกจึงรีบมุ่งความสนใจมาที่หนังสือ จากนั้นก็กวาดสายตาผ่านแต่ละหน้าอย่างว่องไว

ขณะที่เขากำลังยุ่งง่วนกับการจดจำเนื้อหาของหนังสือ ภาพของหนังสือไร้อักษรก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างในหัวของเขา

ระหว่างที่เฉินผิงหมกมุ่นอยู่กับการอ่านหนังสือโดยไม่สนใจอะไรรอบตัวเลย วิญญาณโปร่งแสงก็ค่อยๆ ลอยออกมาจากร่างของซูอวี่ฉีและหญิงสาวคนอื่นๆ รูปปั้นพลันดูดวิญญาณไว้ทันทีที่พวกมันออกจากร่างของพวกเธอ

หลังจากดูดวิญญาณแล้ว รูปปั้นก็เปล่งแสงเลือนรางซึ่งในที่สุดก็หายไปในไม่กี่วินาที

ขณะที่วิญญาณออกจากร่างของพวกเธอ ซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ก็ฟื้นคืนสติ ความรู้สึกแปลกประหลาดที่พวกเธอต้องเผชิญในร่างของตนเองก็หายไปโดยไร้ซึ่งร่องรอยเช่นกัน

“พี่อวี่ฉี...” เสี่ยวหรูถอนหายใจยาวก่อนจะวิ่งเข้าไปหาซูอวี่ฉี

“ฉัน...” อู่เม่ยเอ๋อร์อ้าปาก แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ

เธอไม่สามารถเล่าเรื่องที่ตัวเองเห็นภาพการเสพสังวาสที่ชวนให้รู้สึกอับอาย

เมื่อสังเกตเห็นใบหน้าแดงก่ำและลังเลที่จะพูด ซูอวี่ฉีก็ดูเหมือนจะระแคะระคายสิ่งที่อู่เม่ยเอ๋อร์ต้องประสบพบเจอมา

“ดูเหมือนว่าความแปลกประหลาดของถ้ำจะเชื่อมโยงกับร่างกายของพวกเราแต่ละคน การที่เสี่ยวหรูเห็นน้ำแข็งและรู้สึกหนาวก็เพราะธาตุน้ำแข็งของเธอ และในเมื่อฉันมีธาตุไฟก็ย่อมต้องเห็นเปลวเพลิงและรู้สึกร้อน” ซูอวี่ฉีคาดการณ์อย่างรอบคอบ

“แล้วพี่เม่ยเอ๋อร์ล่ะ? เธอเกิดมาพร้อมกัยมตรามหาเสน่ห์ งั้นเธอจะเห็นอะไรล่ะ? หรือว่า...” เสี่ยวหรูเสียงแผ่วพลางมองอู่เม่ยเอ๋อร์ด้วยความตกตะลึง

ซูอวี่ฉีเองก็ชำเลืองมองอู่เม่ยเอ๋อร์ด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น เพราะอยากยืนยันข้อสันนิษฐานของตนเอง

เมื่อเห็นสายตาของซูอวี่ฉีกับเสี่ยวหรูจับจ้องมาที่เธอ อู่เม่ยเอ๋อร์ก็ได้แต่หน้าแดงและพยักหน้ารับ “สิ่งที่ฉันประสบพบเจอหลังจากเข้าไปในถ้ำเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ นั่นแหละ...”