เฉินผิงไม่เข้าใจว่าทำไมหนังสือไร้อักษรซึ่งเมื่อไม่นานมานี้ยังว่างเปล่า กลับเต็มไปด้วยตัวอักษรทันทีที่หล่นใส่มือของรูปปั้น หมายความว่าหนังสือเป็นของรูปปั้นตัวนี้งั้นเหรอ?
เมื่อเห็นหนังสือไร้อักษรที่กำลังเปล่งแสง เฉินผิงก็อยากรู้แต่ละหน้าเขียนอะไรเอาไว้บ้าง ดังนั้นเขาจึงหยิบมันลงมาจากมือของรูปปั้น
ทันทีที่เขาหยิบมันลงมา จู่ๆ ตัวอักษรบนนั้นก็หายวับไป!
เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาก็รีบวางหนึ่งลงในมือของรูปปั้น หน้าต่างๆ กลับเต็มไปด้วยตัวอักษรอัดแน่นเป็นพรืดดังเช่นเมื่อก่อนหน้านี้อีกครั้ง
เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากยืนพิงรูปปั้นเพื่ออ่านเนื้อหาในหนังสือ
ขณะที่เฉินผิงตรวจดูตัวอักษรต่างๆ ในหนังสือ ร่างของเขาก็เปล่งแสงสลัวรางออกมา วิญญาณอันคลุมเครือค่อยๆ เล็ดลอดเข้ามาในรูปปั้นโดยที่เขาไม่ทันได้รู้ตัว
กระนั้นเขาก็มัวแต่จดจ่อกับหนังสือมากเสียจนไม่ทันสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงรอบตัวเอง
ขณะที่เขาอ่านจบไปหน้าหนึ่งแล้วเตรียมจะพลิกหน้าถัดไป หน้าก่อนก็หายไปในชั่วพริบตา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...