หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2105

“จริงเหรอเนี่ย? ว้าว... นั่นจะต้องรู้สึกน่าทึ่งไปเลยใช่ไหมล่ะ? พี่เม่ยเอ๋อร์ พี่นี่โชคดีชะมัดเลย! ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไมเสื้อผ้าของพี่ถึงได้ยับยุ่งนัก! ฉันเกือบจะแข็งตายและพี่อวี่ฉีก็เกือบจะร้อนตาย แต่พี่กลับมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตเลยเชียวนะ...” เสี่ยวหรูกล่าวด้วยความประหลาดใจและไม่อยากเชื่อ

“เสี่ยวหรู เธอพูดอะไรน่ะ?” อู่เม่ยเอ๋อร์จ้องเธอตาเขม็งพร้อมใบหน้าแดงก่ำ

“หืม? พี่เฉินผิงอยู่ไหนล่ะเนี่ย?” เสี่ยวหรูถามขึ้นเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่เห็นเฉินผิงเลย

หลังจากซูอวี่ฉีกับอู่เม่ยเอ๋อร์ได้ยินเช่นนั้น พวกเธอก็กวาดตามองไปรอบๆ แต่พวกเธอกลับไม่พบเฉินผิงเลย

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกำลังยืนอยู่ระหว่างรูปปั้นทั้งสองพลางจ้องมองไปที่หนังสือไร้อักษร

เพราะเขายืนนิ่งเหมือนรูปปั้นที่อยู่ข้างกายตนเอง พวกหญิงสาวจึงไม่ทันสังเกตว่าเขากำลังยืนอยู่ตรงนั้น

ไม่นานนัก หนังสือไร้อักษรก็หายไปสิ้นแล้วปรากฎขึ้นอีกครั้งภายในหัวของเฉินผิง

เฉินผิงรู้สึกสับสนอยู่บ้างจึงส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น

ความสามารถในการจดจำขั้นสูงเหนื่อยพอๆ กับการสู้ศึกอันยากลำบาก

เมื่อซูอวี่ฉีเห็นเฉินผิงก็วิ่งเข้ามาเขาพลางถามว่า “เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”