ต้องขอบคุณที่ร่างกายของเขามีภูมิคุ้มกันต่อพิษ ต่อให้ผลไม้จะมีพิษ เฉินผิงก็รู้ว่าเขาจะไม่เป็นอะไร แต่ถ้าหากคนอย่างอู่เม่ยเอ๋อร์กินผลไม้พิษเข้าไปก็อาจจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นได้
ไม่กี่วินาทีหลังจากเฉินผิงกัดผลไม้ป่าเข้าปาก ก็มีคำหนึ่งปรากฎขึ้นภายในหัวของเขา
ผลชิงซวง
สิ่งที่ตามมาคือการแนะนำให้รู้จักผลชิงซวง
เฉินผิงจ้องมองผลไม้ด้วยสายตาตกตะลึงปนสับสน
ฉันไม่เคยเห็นผลไม้แบบนี้มาก่อนเลย ดังนั้นฉันก็เลยไม่รู้ชื่อของมัน! ตามคำแนะนำ นี่คือพืชผลที่มีอยู่หลายพันปีมาแล้ว มันอาศัยพลังวิญญาณที่ซึมซับมาจากสภาพแวดล้อม ผลที่เกิดจากต้นไม้นี้จึงทั้งหวานและถึงกับมีคุณสมบัติด้านเสริมความงาม
“เกิดอะไรขึ้น?” เฉินผิงพึมพำกับตัวเองพลางขมวดคิ้วระหว่างที่เขานำผลไม้กลับมา
อู่เม่ยเอ๋อร์ที่ตอนนั้นหิวจัด เมื่อเธอเห็นพวกมันเข้าก็อดไม่ได้ที่รีบจะกินมันลงไปทันที
ความหวานของผลไม้ทำให้เธอรู้สึกค่อนข้างตกตะลึงทีเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...