จากนั้นเฉินผิงก็คว้าเอาหญ้าขึ้นมากำมือหนึ่งแล้วสูดดม
หญ้าต้วนฉาง
เมื่อกลิ่นหอมสดชื่นพัดโชยเข้าจมูก ข้อมูลเกี่ยวกับหญ้าที่เขากำลังสูดดมปรากฎขึ้นในหัว
เฉินผิงเหลือบมองหญ้าต้วนฉางในมือตนเองก่อนจะขว้างมันออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ใครมันจะไปคิดว่าหญ้าที่ดูไร้พิษภัยเช่นนั้นจะมีพิษได้เล่า? ฉันไม่อยากนึกเลยว่าหากมีคนกินพวกมันเข้าไปจะเกิดอะไรขึ้น!
เฉินผิงเริ่มตรวจสอบพืชพันธุ์ในอาณาจักรลับด้วยสีหน้าตื่นเต้น แน่นอนว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสัมผัสถูกพวกมันเข้า ข้อมูลเกี่ยวกับพืชพันธุ์ก็จะผุดขึ้นในหัว
“ว้าว! นี่มันช่างน่าทึ่งชะมัดเลย! ฉันพนันได้เลยว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับหนังสือไร้อักษรเป็นแน่!” เฉินผิงพึมพำกับตัวเองพลางใช้ปราณสัมผัสเพื่อมองดูหนังสือไร้อักษรที่อยู่ภายในหัวอีกครั้ง
คราวนี้เขาสามารถเปิดหนังสือไร้อักษรได้อย่างง่ายดาย และข้อมูลเกี่ยวกับพืชพันธุ์ทั้งหมดที่พบก็ถูกบันทึกอยู่บนนั้น
“อะฮ้า! ฉันรู้แล้ว!” เฉินผิงกล่าวอย่างตื่นเต้นพลางล้วงเอาของมากมายออกมาจากแหวนเก็บของ
สิ่งที่เขาต้องทำก็คือใส่พลังวิญญาณลงไปในของที่เขาสัมผัสแตะต้อง จากนั้นข้อมูลบนของที่ว่ามาก็จะปรากฎขึ้นภายในหัวของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...