หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2108

เมื่อพวกเธอเห็นสีหน้าอำมหิตของเฉินผิงก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง

“พี่อวี่ฉี กะ เกิดอะไรขึ้นกับเขาน่ะ? คงไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นใช่ไหม?”

เสี่ยวหรูรู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนเสียงสั่น

ซูอวี่ฉีเองก็มองเฉินผิงด้วยความร้อนใจ เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่พลังมหาศาลของเขากลับกีดกันไม่ให้พวกเธอเข้าใกล้เขาได้

หลังจากผ่านไปประมาณสิบนาที รัศมีพลังรอบตัวเฉินผิงก็สลายไปแล้วเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง

“เฉินผิง!”

ซูอวี่ฉี เสี่ยวหรูและอู่เม่ยเอ๋อร์รีบวิ่งไปหาเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาของพวกเธอจะเอื้ออำนวย

ทั้งๆ ที่กำลังนอนเหงื่อชุ่มหน้าผากอยู่กับพื้น แต่เฉินผิงก็ยิ้มเกลื่อนใบหน้า

“ฮ่าฮ่า... ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ เห็นเขาหัวเราะลั่น พวกเธอก็รู้สึกสับสนเป็นอันมาก

“พี่เฉินผิง พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม? อะไรเข้าสิงพี่ล่ะเนี่ย?” เมื่อเสี่ยวหรูเห็นเขาหัวเราะ เธอก็ถามขึ้นด้วยความเป็นกังวล

“เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซูอวี่ฉีถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

จากนั้นเฉินผิงก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วเอ่ยด้วยความตื่นเต้นว่า “ผมรู้แล้ว! ในที่สุดพวกเราก็สามารถออกไปจากที่นี่กันได้แล้ว!”

“เฉินผิง คุณรู้อะไรงั้นเหรอ?” อู่เม่ยเอ๋อร์ถาม

ซูอวี่ฉีกับเสี่ยวหรูสับสนพอๆ กันเพราะพวกเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงกันแน่

หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่ชั่วขณะ เฉินผิงก็เอ่ยถามว่า “ผมรู้วิธีไปถึงทางออกของอาณาจักรลับแห่งนี้แล้ว”

เฉินผิงใช้พลังทั้งหมดของตนเองเพื่อตรวจหาทางออกของอาณาจักรลับ

เฉินผิงครุ่นคิดพลางพยายามหาสาเหตุที่ทำให้หนังสือไร้อักษรไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับถ้ำอู๋หยา

“เฉินผิง ลืมมันไปเสียเถอะ ในเมื่อคุณรู้ทางออก ก็แค่ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!” ซูอวี่ฉีเอ่ยเร่งเขาอย่างหมดความอดทน

เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาณาจักรลับ ดังนั้นเธอจึงคิดถึงครอบครัวของตัวเองมากจริงๆ

“ได้เลย!” เฉินผิงผงกศีรษะแล้วหาตำแหน่งตามคำแนะนำในหนังสือไร้อักษร

จากนั้นเขาก็วาดนิ้วมือกลางอากาศแล้วร่ายเวทย์

สิ่งต่อมาที่พวกเขารู้คือ มีแสงสว่างผุดขึ้นตรงหน้าพวกเขาแล้วประตูแห่งแสงก็ค่อยๆ ปรากฎแก่สายตา

เมื่อเฉินผิงและคนอื่นๆ เห็นประตูก็รู้สึกตื่นเต้น

“ในที่สุดพวกเราก็ออกจากที่นี่ได้เสียที!” ซูอวี่ฉีแทบไม่สามารถสะกดกลั้นความตื่นเต้นที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในใจของตัวเองได้เลย