ขืนพวกเขายังมัวแต่ชักช้าก็เกรงว่าจะเกิดเรื่องร้าย เฉินผิงจึงเร่งพวกเธอว่า “มาเร็ว! ไปกันเถอะ!”
พวกเขาทั้งสี่คนรีบก้าวข้ามประตูแห่งแสงและพบว่าพวกตนอยู่หลังสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
เมื่อคนของสำนักมังกรที่กำลังเดินลาดตระเวนอยู่ส่วนหลังเห็นเฉินผิงและคนอื่นๆ โผล่ออกมาจากประตูแห่งแสงที่ปรากฏขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง พวกเขาก็ตัวแข็งทื่อด้วยความตกตะลึง
หลังจากใช้เวลาสักครู่กว่าจะหลุดพ้นจากภวังค์และได้สติ พวกเขาก็คุกเข่าแล้วพูดว่า “คุณเฉิน! ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที!”
“รีบไปแจ้งคุณหูว่าคุณเฉินกลับมาแล้ว!”
ไม่นานหูหม่าซือกับหลงซิงซูก็ได้ยินเรื่องที่เฉินผิงและคนอื่นๆ หนีออกมาจากอาณาจักรลับได้
พวกเขาก็รีบไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้วก็ต้องปากอ้าตาค้างด้วยความตกตะลึง เมื่อพวกเขาเห็นเฉินผิงกับหญิงสาวทั้งสามคน
“เฉินผิง! พวกคุณสามารถไปถึงทางออกได้แล้วงั้นเหรอ?”
หูหม่าซือกับโจวเจี๋ยพยายามสุดความสามารถเพื่อหาทางออก แต่ก็ไม่เป็นผล
“เรื่องมันยาวน่ะ ตอนนี้กลับไปกันก่อนเถอะ!” เฉินผิงตอบพลางเดินนำพวกเขากลับไปที่สำนักมังกร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...