ตอนที่สิงจวินรับจดหมายมาก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน แต่เขาก็พยักหน้ารับแต่โดยดี “รับทราบครับ...”
จากนั้นคุณชี่ก็โบกมือให้เขาออกไปก่อนจะแหงนหน้ามองท้องนภาพร่างดารา ณ เบื้องบน “การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว”
ในขณะเดียวกัน ต้าเหนิงกำลังจ้องมองท้องที่ดาษดื่นด้วยดวงดาวจากอาณาจักรลับแห่งสำนักใจทมิฬเช่นกัน
มีรูปปั้นขนาดเล็กแปดตัวอยู่ข้างกายเขาซึ่งมีอยู่สี่ตัวที่กำลังเปล่งแสงเรื่อเรือง
หากเฉินผิงอยู่ตรงนั้นก็จะเห็นว่าพวกมันดูเหมือนรูปปั้นในถ้ำอู๋หยาไม่ผิดเพี้ยน
“ไม่มีใครขัดขวางแผนการของฉันได้หรอก! ไม่มีใครทั้งนั้น!” ต้าเหนิงพึมพำกับตนเองพลางเบนสายตากลับไปมองรูปปั้นทั้งหลาย
ทันใดนั้นเอง ทูตมารก็วิ่งพรวดพราดเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก
“จิตมารโหมวหลิง
ข่าวร้ายครับ! เฉินผิงหนีออกจากอาณาจักรลับพร้อมผู้หญิงทั้งสามคนและตอนนี้กำลังเลี้ยงฉลองอิสรภาพของพวกมันอยู่!” เขารายงานด้วยความร้อนรนกังวลใจ
ทว่าหลังจากได้ยินเช่นนั้น ต้าเหนิงกลับอารมณ์ไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...