“อวี่ฉี? อวี่ฉี!” เฉินผิงร้องเรียกเธอด้วยความตื่นตระหนก แต่ซูอวี่ฉีกลับไม่รู้สึกตัวและไม่ตอบสนองอะไรเลย
เฉินผิงรีบถ่ายพลังวิญญาณเข้าไปในร่างของเธอ แต่เขากลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เมื่อสักครู่เธอก็ยังดีๆ อยู่เลย!จู่ๆ ทำไมเธอถึงได้หมดสติไปเล่า?
ตอนที่จ้าวฉวางกับจี้หรูเสว่พุ่งเข้ามา เขาก็หลุดจากการใช้ความคิด
เสี่ยวหรูกับอู่เม่ยเอ๋อร์ก็หมดสติและแสดงอาการแบบเดียวกับซูอวี่ฉีเช่นกัน พวกเธอทั้งสามคนตกอยู่ในสภาพอ่อนแรงจนแทบจะไม่หายใจอยู่แล้ว
“เฉินผิง เกิดอะไรขึ้นน่ะ? เมื่อคืนเสี่ยวหรูก็ยังดีๆ อยู่เลย!” จ้าวฉวางเอ่ยถาม
“เมื่อคืนตอนที่อู่เม่ยเอ๋อร์กลับมาเธอก็ยังดีๆ อยู่เลยเหมือนกัน แต่เมื่อสักครู่นี้ต่อให้ฉันปลุกเท่าไหร่เธอก็ไม่ตื่นเสียที!” จี้หรูเสว่กล่าว
เฉินผิงหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความกังวลใจ เพราะเขาไม่รู้ว่าสาเหตุของเรื่องนี้เป็นเพราะอะไรเช่นกัน
หลังจากใคร่ครวญดูแล้ว เขาก็บอกจี้หรูเสว่ “หรูเสว่ ผมอยากให้คุณช่วยดูแลอวี่ฉีแทนผมที ผมจะไปถามคุณชี่เผื่อว่าเขาจะรู้เรื่องนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...