หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2114
“เฉินผิง!”
เมื่อเห็นเฉินผิงเต็มไปด้วยบาดแผล สิงจวินก้าวเข้ามาช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น
ในยามนั้นเฉินผิงสายตาว่างเปล่าและดูเฉื่อยชา
เขาค่อยๆ แหงนหน้ามองท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลเบื้องบน
ประกายเฉียบขาดสะท้อนวูบในดวงตาของเขา
“ฉันไม่เชื่อในชะตาลิขิต ฉันเป็นเจ้าชะตาของตนเอง ไม่ใช่เทพเซียน!” เขาแผดสียงร้องกะทันหัน
เสียงของเขาเต็มไปด้วยพลังวิญญาณอันเร่าร้อนที่ดังก้องไปทั่วทั้งจิงตู
ต่อมาเฉินผิงก็ลากสังขารที่บาดเจ็บกลับไปที่สำนักมังกร
ตอนนั้นทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่นั่นเพื่อหารือแผนรับมือ
เมื่อพวกเขาเห็นเฉินผิงกลับมาพร้อมบาดแผลทั่วตัว ก็ทำให้พวกเขาตกใจสุดขีด
อย่างไรเสียเมื่อคำนึงถึงพลังของเขาในยามนี้ คนธรรมดาย่อมไม่มีทางทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสได้ขนาดนั้นหรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...