“อ้อ... ไม่มีอะไรหรอก”
เมื่อพูดจบ กลุ่มคนทั้งแปดก็เดินหน้าต่อไป
เฉินผิงไล่ตามไปแล้วร้องตะโกนไล่หลังพวกเขา แต่พวกเขากลับไม่ตอบ
ในที่สุดเฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากตามพวกเขาไป เขาอยากจะรู้ว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหนกัน
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งกลุ่มก็มาถึงปากทางเข้าถ้ำและบนถ้ำสลักคำว่า ถ้ำอู๋หยา เอาไว้
“นี่คือถ้ำอู๋หยางั้นเหรอ? ทำไมสิ่งรอบข้างถึงได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ?”
เฉินผิงจ้องมองที่ถ้ำด้วยความสับสน
กว่าเขาจะตั้งสติได้ ทั้งแปดคนก็เข้าไปในถ้ำอู๋หยาแล้ว เฉินผิงอยากจะตามพวกเขาเข้าไปในถ้ำด้วย แต่เขากลับถูกพลังมหาศาลตรงปากทางเข้าขวางเอาไว้
ต่อให้พยายามสักแค่ไหน เขาก็ก้าวเท้าเข้าไปในถ้ำไม่ได้
เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากอยู่ตรงปากทางเข้าและตั้งใจฟังเสียงที่ดังมาจากถ้ำ ด้วยหวังว่าจะได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...