หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2117

“อ้อ... ไม่มีอะไรหรอก”

เมื่อพูดจบ กลุ่มคนทั้งแปดก็เดินหน้าต่อไป

เฉินผิงไล่ตามไปแล้วร้องตะโกนไล่หลังพวกเขา แต่พวกเขากลับไม่ตอบ

ในที่สุดเฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากตามพวกเขาไป เขาอยากจะรู้ว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหนกัน

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งกลุ่มก็มาถึงปากทางเข้าถ้ำและบนถ้ำสลักคำว่า ถ้ำอู๋หยา เอาไว้

“นี่คือถ้ำอู๋หยางั้นเหรอ? ทำไมสิ่งรอบข้างถึงได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ?”

เฉินผิงจ้องมองที่ถ้ำด้วยความสับสน

กว่าเขาจะตั้งสติได้ ทั้งแปดคนก็เข้าไปในถ้ำอู๋หยาแล้ว เฉินผิงอยากจะตามพวกเขาเข้าไปในถ้ำด้วย แต่เขากลับถูกพลังมหาศาลตรงปากทางเข้าขวางเอาไว้

ต่อให้พยายามสักแค่ไหน เขาก็ก้าวเท้าเข้าไปในถ้ำไม่ได้

เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากอยู่ตรงปากทางเข้าและตั้งใจฟังเสียงที่ดังมาจากถ้ำ ด้วยหวังว่าจะได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้

อนิจจา หลังจากยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน เฉินผิงกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ขณะที่เขากำลังจะสำรวจสถานที่อื่นๆ ดู ก็มีเสียงแผดร้องดังก้องมาจากในถ้ำ

หลังจากนั้นแสงสีทองก็ปลดปล่อยออกมาจากถ้ำ มันส่องสว่างพร่างพรายมากเสียจนเฉินผิงแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว

“ฝ่าฝืนกฎแห่งธรรมชาติแล้วยังไงเล่า?”

เสียงหัวเราะดังก้องมาจากถ้ำ อีกไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฎตัวขึ้น

ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้เห็นใบหน้าของคนผู้นั้น ภาพที่เขาเห็นก็ดับวูบไป

ยามที่เขาลืมตาขึ้นมา เขาพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ภายในถ้ำอู๋หยา โดยมีซูอวี่ฉีและสองสาวเฝ้าดูแลด้วยความเป็นกังวล

เมื่อเห็นเฉินผิงฟื้นขึ้นมา พวกเธอทั้งสามคนต่างก็รู้สึกดีใจ

“ในที่สุดพี่ก็ฟื้นเสียที! พี่ทำให้พวกเรากลัวแทบตายแน่ะ”

ในขณะเดียวกัน เงาร่างทั้งสามก็ค่อยๆ ปรากฎตัวอยู่นอกสำนักมังกร

พวกเขาหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเจว๋หย่วน ซื่อชิงเผยและซื่อเหยียน

“เป็นผู้มีพรสวรรค์โดดเด่นที่สุดท่ามกลางยุวชนแห่งยุทธภพอย่างที่คาดคิดเอาไว้จริงๆ มันถึงก่อตั้งสำนักใหญ่ขนาดนั้นได้ตั้งแต่เยาว์วัย” เจว๋หย่วนอดไม่ได้ที่จะกล่าวพลางจ้องมองไปที่สำนักมังกร

“หึ! สาเหตุที่ทำให้เฉินผิงเดินมาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะยุทธภพเสื่อมถอยต่างหากเล่า! ยิ่งไปกว่านั้น คนของยุทธภพแห่งจิงตูพวกนี้ก็เพียงแค่แสวงหาชื่อเสียงเท่านั้น พวกมันต่อสู้กันไม่เป็นเลยสักนิด เมื่อตระกูลที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรลับเผยตัวขึ้น เฉินผิงก็จะไม่มีโอกาสรอดอีกต่อไป” ซื่อชิงเผยเยาะเย้ย

“นายพูดถูก แต่เฉินผิงก็ค่อนข้างแข็งแกร่งมากทีเดียวที่สามารถบรรลุปราชญ์ยุทธ์ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ช่างน่าเสียดายที่มันโอหังเกินวัยไปสักหน่อย มีแต่จะทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในอันตราย” เจว๋หย่วนแสดงความคิดเห็น เขาจ้องมองไปที่ป้ายของสำนักมังกรแล้วโบกมือเบาๆ

ทันใดนั้นเอง พลังอันน่าพรั่นพรึงก็พุ่งออกมาจากมือของเจว๋หย่วนแล้วป้ายใหญ่โตก็สลายกลายเป็นเถ้าธุลี

หลังจากเจว๋หย่วนออกกระบวนท่า แม้แต่ประตูทั้งบานก็พังถล่มลงมา

เมื่อเห็นเจว๋หย่วนทำได้ในกระบวนท่าเดียว ซื่อชิงเผยก็รีบแนะนำว่า “พี่ใหญ่ อย่าเอ็ดไป พวกเราอยู่ถิ่นของคุณชี่ในจิงตูเชียวนะ”

พวกเขามาที่นี่เพื่อล้างแค้นกับเฉินผิง พวกเขามีแต่ต้องจับตัวมันมาแล้วทรมานให้ตาย