หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2129

สำหรับเจว๋อู้แล้ว ความแข็งแกร่งของเฉินผิงนั้น ไม่ใช่ระดับที่ปราชญ์ยุทธ์ขั้นห้าจะพึงมีอย่างแน่นอน!

“ยังมีหลายอย่างที่นายคาดไม่ถึง” เฉินผิงยิ้มจางๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“แม้ว่าแกจะแข็งแกร่ง แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?”

เมื่อเจว๋อู้พูดจบ เขาก็ทำท่าทางชี้ไปที่หุ่นเชิด แล้วพวกมันก็ยืนขึ้นอีกครั้ง

บนหน้าอกหุ่นเชิดเหล่านี้มีรูที่น่ากลัวซึ่งเต็มไปด้วยเลือด

แต่เมื่อเจว๋อู้ท่องคาถาบางอย่าง บาดแผลบนร่างกายของพวกมันก็เริ่มเปล่งแสงออกมา เพียงไม่นานบาดแผลของพวกมันก็หายสนิท

เพียงชั่วพริบตา หุ่นเชิดเหล่านั้นก็พุ่งเข้าหาเฉินผิงอีกครั้ง แต่เฉินผิงก็ตั้งท่ารอรับมือพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว

หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด เหล่าหุ่นเชิดก็เต็มไปด้วยบาดแผลอีกครั้ง พวกมันบางส่วนก็ถูกเฉินผิงตัดแขนและขาทิ้ง

ด้วยการโจมตีของเฉินผิง หุ่นเชิดตัวหนึ่งถึงกับหัวขาดออกจากตัว

เฉินผิงไม่เชื่อว่าเจว๋อู้จะสามารถชุบชีวิตหุ่นเชิดได้แม้ว่าส่วนหัวของมันจะถูกทำลายไปแล้วก็ตาม

แต่ชายหนุ่มกลับต้องพบกับความประหลาดใจ เมื่อจู่ๆ เสียงสวดมนต์ของเจว๋อู้ก็ดังขึ้น และหุ่นเชิดที่แขนขาหักและแม้แต่ศีรษะที่ถูกทำลายก็เริ่มฟื้นตัวอย่างช้าๆ

หุ่นเชิดแต่ละตัวเปล่งแสงสลัวๆ อาการบาดเจ็บของพวกมันก็หายอย่างรวดเร็ว แม้แต่หุ่นเชิดที่ศีรษะถูกทำลายก็ได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์

เฉินผิงตกใจ เพราะหากเป็นหุ่นเชิดผีดิบนั้นคงตายไปแล้ว เมื่อส่วนหัวของพวกมันถูกทุบจนแหลกเป็นเสี่ยงๆ พวกมันก็ไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้อีก

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หุ่นของฉันไม่สามารถทำลายได้ ไม่ว่าแกจะทรงพลังขนาดไหน พลังลมปราณของแกก็จะหมดลงในที่สุด และแกก็จะตายในไม่ช้า…”

เจว๋อู้ระเบิดเสียงหัวเราะดัง

เฉินผิงขมวดคิ้วเป็นปมแน่นขึ้นเมื่อเห็นหุ่นเชิดโจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง การตอบโต้เพียงอย่างเดียวที่เขาสามารถคิดได้ก็คือการเรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมา

วิญญาณดาบของมันได้ตื่นขึ้นแล้ว ทำให้มันแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับปราชญ์ยุทธ์ได้ด้วยตัวมันเอง

แม้ว่าหุ่นเชิดจะถูกระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่มันก็ค่อยๆ กลับคืนสู่รูปร่างเดิม

ทันใดนั้น ก็เกิดแสงวาบสว่างขึ้นในจิตใจของเฉินผิง ตามด้วยการปรากฏตัวของหนังสือไร้อักษรในจิตสำนึกของเขา ซึ่งมันได้แสดงข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับหุ่นเชิด

สีหน้าของเฉินผิงตื่นเต้นอย่างมากขณะที่เขาดูข้อมูลอยู่ภายในใจ

หนังสือไร้อักษรไม่สามารถจดจำมนุษย์ได้ แต่เนื่องจากหุ่นเชิดทำจากวัสดุต่างๆ ที่ไม่ใช่มนุษย์หรือซากศพ พวกมันจึงถือว่าเป็นวัตถุชิ้นหนึ่งและหนังสือไร้อักษรสามารถแสดงข้อมูลของพวกมันได้

ทุกคนตกตะลึงกับความตื่นเต้นอันกะทันหันของเฉินผิง และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

เฉินผิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นายกำลังบอกว่าเจ้าพวกนี้เป็นหุ่นเชิดอมตะงั้นเหรอ? แต่พวกมันก็มีจุดอ่อนเหมือนกัน...”

เปลวไฟสีน้ำเงินจางๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา และด้วยการโบกมือของเขา เปลวไฟก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ล้อมรอบหุ่นเชิดและเผาไหม้อย่างรุนแรง

สีหน้าของเจว๋อู้เปลี่ยนไปทันทีที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น