หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2130

หุ่นเชิดกลายเป็นขี้เถ้าภายใต้ความร้อนแรงของเปลวเพลิง และไม่มีวันฟื้นกลับคืนมาได้อีก

“แกรู้จุดอ่อนหุ่นของฉันได้ยังไง?”

เจว๋อู้แทบไม่เชื่อสายตาขณะที่เขาจ้องมองเฉินผิง

เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการฝึกบำเพ็ญฌานหุ่นเชิดเหล่านี้ และตอนนี้พวกมันก็ได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น

“มันจะไปยากอะไรล่ะ? ฉันรู้ถึงขนาดที่ว่านายสร้างหุ่นเชิดเหล่านี้ได้ยังไงด้วยซ้ำ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ดังนั้น มันจะแปลกอะไรถ้าฉันจะรู้จุดอ่อนของพวกมันน่ะ ฮะ!”

“ไร้สาระน่า! คาถาบัญชาหุ่นได้ถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นในสำนักของฉัน ดังนั้นแกจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง? แกก็แค่อาจค้นพบความจริงโดยบังเอิญเท่านั้น! แต่ในเมื่อแกทำลายหุ่นเชิดของฉัน ดังนั้นฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่นอน! คอยดูเถอะ!"

เมื่อเจว๋อู้พูดจบ เขาก็กระโจนไปอีกด้านหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามหลบหนี

“หึ ใครก็ตามที่มาทำร้ายผู้คนในสำนักมังกรของฉัน มันผู้นั้นย่อมไม่มีทางหนีรอดไปง่ายๆ แบบนั้นได้หรอก!”

เฉินผิงกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับคำรามอย่างเย็นชา เขาเอื้อมมือขวาไปหาเจว๋อู้

ด้วยพลังดูดอันทรงพลัง เขาคว้าเจว๋อู้ไว้ในมือแน่น โดยอีกฝ่ายไม่มีทางดิ้นหลุดได้

“ฉันคิดว่าแกเข้าใจฉันผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ได้ฆ่าใครในสำนักมังกรของแกเลยนะ เจว๋หย่วนต่างหากที่เป็นคนฆ่าคนของแก ถ้าแกต้องการแก้แค้นก็ไปหาเขา ฉันแค่มาช่วยเขาเท่านั้น”

เจว๋อู้เริ่มอ้อนวอนขอความเมตตาหลังจากที่ถูกเฉินผิงจับได้

เฉินผิงตกตะลึง “เจว๋หย่วนรึ?”

“ใช่ เจว๋หย่วนเป็นเจ้าอาวาสของอารามคูฉานแห่งนี้ ฉันแค่มาที่นี่เพื่อช่วยงานเขาเท่านั้น ฉันไม่มีความบาดหมางหรือความแค้นใดๆ กับแก ดังนั้นโปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ!” เจว๋อู้ยังคงขอร้อง

เฉินผิงหันไปหาซื่อชิงเผยและลูกชายเพื่อขอคำยืนยัน “เขาพูดจริงหรือเปล่า?”

ซื่อชิงเผยรู้สึกถึงความรุนแรงในดวงตาของเฉินผิงที่มองทะลุผ่านพวกเขา พวกเขาได้แต่พยักหน้าและพูดว่า “ใช่!”

“เห็นมั้ย ไม่มีความบาดหมางใดระหว่างเรา ฉันไม่ได้ฆ่าใครในสำนักมังกรของแก ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ! มิฉะนั้น ถ้าแกฆ่าฉัน อาจารย์ของฉันจะต้องไม่ไว้ชีวิตแกอย่างแน่นอน เราส่งต่อทักษะของเราจากรุ่นสู่รุ่น ดังนั้นหากแกฆ่าฉันละก็ เท่ากับแกจะทำให้อนาคตของอารามหุ่นเชิดของเราจบลง!”

เจว๋อู้เริ่มข่มขู่เฉินผิง

"ลุงเจว๋ ช่วยเราด้วย! ช่วยเราด้วย...” ซื่อเหยียนตะโกน

แต่ทว่าในตอนนี้ เจว๋หย่วนอยู่ปลีกวิเวกและไม่ได้ยินเสียงพวกเขาเสียแล้ว

เฉินผิงดีใจที่เห็นซื่อชิงเผยและลูกชายของเขาหวาดกลัว เขาปล่อยแรงกดดันมหาศาลใส่พวกเขา ทำให้สองพ่อลูกทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น

“วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกทนทุกข์และตายอย่างทรมาน...”

เมื่อพูดจบ รัศมีความกระหายเลือดของเฉินผิงก็แผ่ปกคลุมไปทั่วทั้งอารามคูฉาน

ขณะที่เขากำลังจะลงมือ จู่ๆ ก็มีสายฟ้าฟาดลงมาจากท้องฟ้าผ่าเข้าที่ห้องโถงขนาดใหญ่ในอารามคูฉาน

ทันใดนั้น แสงรัศมีก็ลอยขึ้นไปในอากาศจากห้องโถงนั้น และในไม่ช้า ภาพของพระพุทธเจ้าก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า!

เฉินผิงเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า สีหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึมทันที