"ลุงเจว๋บรรลุแล้ว! ลุงเจว๋สามารถบรรลุการฝึกได้แล้ว!”
ซื่อเหยียนตะโกนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้าเขา
ซื่อชิงเผยเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างกัน เพราะความก้าวหน้าในการฝึกบำเพ็ญฌานของเจว๋หย่วนนั้นหมายความว่าพวกเขาอาจมีทางรอดชีวิตได้
ไม่นาน ร่างของเจว๋หย่วนก็ค่อยๆ ลอยขึ้นจากซากปรักหักพังของห้องโถง และลอยขึ้นไปกลางอากาศรวมกับเงารูปปั้นของพระพุทธเจ้าในที่สุด
“พระองค์กำลังสำแดงฤทธานุภาพ!” ผู้ศรัทธาทั้งหลายที่ได้เห็นภาพนั้นต่างคุกเข่าลงทีละคน
พลังศรัทธาภายในร่างกายของพวกเขาไหลออกมาอย่างต่อเนื่องและรวมตัวกัน
“เจ้าคนชั่ว แกกล้าดียังไงมาก่อความวุ่นวายในอารามคูฉาน ที่นี่เป็นสถานที่แห่งการฝึกบำเพ็ญฌาน แต่แกกลับมาทำให้เกิดการนองเลือด ฟ้าดินยังเมตตา หากแกคุกเข่ายอมรับผิดและปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าตั้งแต่นี้ไป ฉันก็จะไว้ชีวิตแก”
เจว๋หย่วนลอยอยู่ในอากาศและจ้องมองไปที่เฉินผิง เสียงของเขาก้องกังวานไปในอากาศ
“หึ! ก็แค่ลูกเล่นเล็กๆ น้อยๆ ฉันขอถามแกหน่อย แกเป็นคนฆ่าศิษย์สำนักมังกรอีกทั้งทำให้สหายและเพื่อนของฉันบาดเจ็บใช่มั้ย?” เฉินผิงจ้องมองที่เจว๋หย่วนอย่างเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...