หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2132

“ยอดเยี่ยมมาก ลุงเจว๋! ด้วยความสามารถของคุณ คุณสามารถครอบครองทั้งยุทธภพได้อย่างแน่นอน” ซื่อเหยียนจ้องมองเจว๋หย่วนด้วยความชื่นชม

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! การครอบครองทั้งยุทธภพนั้นดูจะเป็นเรื่องที่เกินจริงไปสักหน่อย แต่การกำจัดปราชญ์ยุทธ์ที่อ่อนแออย่างไอ้เด็กเหลือขอนี้เป็นเพียงงานง่ายๆ เท่านั้น!” เจว๋หย่วนเย้ยหยัน

“อย่าถ่อมตัวไปเลยครับ ลุงเจว๋ สมาชิกของยุทธภพทุกคนจะต้องให้ความเคารพแก่คุณในอนาคต” ซื่อเหยียนยกยอเจว๋หย่วนอย่างไม่ลดละ

“คนที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเทพยุทธ์อย่างแกเนี่ยนะ คิดว่าตัวเองจะสามารถครองยุทธภพนี้ได้อย่างงั้นเหรอ? ไม่อายบ้างหรือไง?”

หลังจากซื่อเหยียนพูดจบประโยค เสียงของเฉินผิงก็ดังออกมาจากหลุมลึก

ทุกคนต่างตะลึง ทันใดนั้น ก็ปรากฏร่างของเฉินผิงเดินออกจากหลุมโดยมีแสงสีทองห่อหุ้มร่างของเขาไว้

ซื่อเหยียนตะลึงงันขณะที่จ้องมองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะรอดพ้นจากการถูกโจมตีที่รุนแรงเช่นนั้นได้

แม้แต่เจว๋หย่วนเองก็ยังต้องขมวดคิ้ว ด้วยความรู้สึกไม่เชื่อเช่นกัน

“แกยังไม่ตายอีกรึ?” เขาถามขณะหรี่ตามองเฉินผิง

“ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันสามารถกำจัดแม้แต่เทพยุทธ์ผู้ชำนาญที่แก่กล้าได้อย่างง่ายดาย แล้วฉันจะตายด้วยน้ำมือของเทพยุทธ์มือใหม่อ่อนหัดอย่างแกได้ยังไง? นอกจากนี้ ในฐานะที่แกเป็นนักบวช แกหลงออกจากทางแห่งคุณธรรมและประพฤติตัวชั่วช้า ดังนั้นแกต่างหากที่สมควรตาย”

เฉินผิงกวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรและปล่อยพลังวิญญาณคุณธรรมออกมา

“อยากลองดีก็เข้ามาได้เลย!” เจว๋หย่วนเย้ยหยัน

วินาทีต่อมา ฝ่ามือสีทองขนาดมหึมาปรากฏขึ้นอีกครั้งและตกลงมาในทิศทางของ เฉินผิง

ร่างของเฉินผิงพริ้วไหวไปมาขณะที่เขากำลังกวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกร

พลังดาบจำนวนนับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกรและฟาดฟันไปที่ฝ่ามือยักษ์นั้น

เมื่อพลังทั้งสองเข้าประทะกัน พลังฝ่ามือยักษ์ก็หายวับไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจว๋หย่วนก็หยิบลูกประคำส่องแสงออกมาทันที

เขาพึมพำบทสวดอย่างต่อเนื่องในขณะที่เคลื่อนลูกประคำในมือ

ไม่นานแสงแห่งพุทธะบนร่างของพระพุทธเจ้าก็เริ่มจางลง แต่เจว๋หย่วนยังกัดฟันพยายามสุดความสามารถ

ในทางตรงกันข้าม เฉินผิงกลับดูสงบและใจเย็น เจว๋หย่วนรู้ดีว่าเขาคงไม่สามารถยืนหยัดได้นานกว่านี้หากการต่อสู้นั้นยืดเยื้อ

เจว๋หย่วนห้อยลูกประคำไว้ที่คอและยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะ

“พระเจ้าทรงเมตตา ถึงผู้ศรัทธาทั้งหลาย จงรวบรวมศรัทธาอันแรงกล้าเพื่อรับการคุ้มครองจากพระพุทธเจ้าด้วยเถิด!”

หลังจากเจว๋หย่วนตะโกน ผู้ศรัทธาก็ค่อยๆ คุกเข่าลงบนพื้นทีละคน พลังศรัทธาหลั่งไหลออกมาจากศีรษะของพวกเขาอย่างต่อเนื่องเข้าสู่ร่างของเจว๋หย่วน

แม้แต่รูปปั้นในอารามคูฉานก็ปล่อยพลังศรัทธาและส่งต่อไปยังเจว๋หย่วน

ในขณะนั้นเอง เจว๋หย่วนดูเหมือนจะจมอยู่ในห้วงมหาสมุทรแห่งพลังศรัทธาอันไม่มีที่สิ้นสุด

แสงแห่งพุทธะที่จางหายไปบนร่างพระพุทธเจ้าก็กลับมาสว่างขึ้นอีกครั้ง อีกทั้งขนาดของมันก็ขยายขึ้นอย่างมาก