หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2135

เฉินผิงจ้องมองเจว๋หย่วนอย่างเย็นชา กระบี่พิฆาตมังกรของเขาพร้อมแล้ว “ฉันบอกแกแล้วนะ ว่าฉันเคยฆ่าเทพยุทธ์ที่แกล้ามาแล้วด้วยซ้ำ คนที่เพิ่งจะบรรลุเลื่อนขั้นมาเป็นเทพยุทธ์อย่างแกน่ะ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก”

น้ำเสียงของเฉินผิงไร้ซึ่งความเย่อหยิ่ง เขาเพียงแค่พูดข้อเท็จจริงเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เจว๋หย่วนยังคงไม่เชื่อ เขาไม่เชื่อว่าปราชญ์ยุทธ์ขั้นที่ห้าจะสามารถฆ่าเทพยุทธ์ได้

เว้นเสียแต่เฉินผิงจะซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาไว้ แต่นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้ พลังของเทพยุทธ์ไม่สามารถปกปิดให้ต่ำจนเหลือเพียงระดับปราชญ์ยุทธ์

“อย่าเพิ่งอวดดีไป เจ้าเด็กเหลือขอ” เจว๋หย่วนพูดเย้ยก่อนที่เขาจะเอื้อมมือออกไปดึงพลังงานจากอากาศ

พลังศรัทธาจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนพลังงานสีม่วงอันหนาแน่นต่อหน้าเขา

ในขณะเดียวกัน เหล่าผู้ศรัทธาที่สวดอ้อนวอนอยู่ใกล้ๆ เริ่มทรุดตัวล้มลงเมื่อรัศมีและพลังศรัทธาของพวกเขาถูกดูดกลืนโดยเจว๋หย่วน

แต่ทว่า เหล่าผู้ศรัทธาคนอื่นๆ ยังคงคุกเข่าและท่องพระคัมภีร์ในใจด้วยความทุ่มเทอย่างสูงสุด

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า “พวกคุณยังมัวทำอะไรอยู่ที่นี่อีก? รีบหนีออกไปซะ! เจว๋หย่วนไม่ใช่เทพอย่างที่พวกคุณเชื่อ มองไปรอบๆ ตัวคุณสิ ผู้คนกำลังล้มตาย!” เขาตะโกนอย่างร้อนรน

เสียงของเขาดังก้องไปในอากาศโดยหวังว่าจะเกลี้ยกล่อมให้เหล่าผู้ศรัทธาหนีไปก่อนที่จะสายเกิน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเขาไม่ฟังแกหรอก พวกเขาเป็นสาวกที่มีศรัทธาอันแรงกล้าที่สุดของฉัน พวกเขายอมตายเพื่อฉันได้โดยไม่ลังเลถ้าฉันต้องการ!” เจว๋หย่วนหัวเราะเบาๆ

เขาสร้างดาบสีม่วงอันแสนยานุภาพขึ้นมาจากพลังศรัทธาอันบริสุทธิ์ที่ดึงมาจากผู้ศรัทธาที่อยู่รอบตัวเขา

“พลังของฉันจะไม่มีวันเหือดแห้งตราบใดที่ฉันยังมีผู้ศรัทธาของฉันอยู่รอบๆ วันนี้ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่าฉันทำอะไรได้บ้าง!”

รูปปั้นทั้งสิบสองล้อมเฉินผิงและพุ่งเข้าหาเขา เฉินผิงยังคงมั่นใจและคิดจัดการกับรูปปั้นเหล่านั้น

แต่ในขณะที่เขากำลังจะยกกระบี่ขึ้นเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของพวกมัน ก็เกิดความเจ็บปวดเสียดแทงเข้าไปในท้องของเขา เขารู้สึกว่าพลังวิญญาณของเขากำลังค่อยๆ สลายไป แม้ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถหยุดการสลายของพลังได้ เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากรูปปั้นเหล่านั้นได้

พลังของรูปปั้นทั้งสิบสองโจมตีเขาจนเสียงดังสนั่น ร่างเกราะทองคำและเกล็ดสีทองของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เฉินผิงร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง เกิดเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่

เขานอนนิ่งไม่เคลื่อนไหวอยู่ที่นั่นพร้อมกับฝุ่นที่เกาะรอบตัวเขา

แม้จะมีอาการเจ็บปวดที่บริเวณท้อง แต่เขาก็เพ่งสมาธิและกำหนดลมหายใจไปที่ท้องน้อยและหมุนเวียนพลังวิญญาณไปทั่วร่างกาย ขณะนั้นเองที่เขาตระหนักได้ว่า เขาได้ดูดซับพลังของเจว๋อู้และพลังศรัทธาของผู้ศรัทธามากเกินไปโดยไม่ตั้งใจ โดยไม่ได้ทำการกลั่นพลังงานเหล่านี้อย่างเหมาะสม ซึ่งเป็นสาเหตุของความรู้สึกเจ็บปวดของเขา