หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2139

รัศมีของชิงเอ๋อร์และถงโหย่วกงเข้าปะทะกัน ท้องฟ้าจมดิ่งสู่ความมืดโดยพลัน ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ต่างถูกบดบัง ราวกับว่าโลกได้ถึงคราวอวสานในชั่วพริบตา

ร่างชิงเอ๋อร์และถงโหย่วกงพุ่งเข้าใส่และกระแทกกันอย่างรุนแรง ประกายสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวของพวกเขา

ทั้งสองคนเริ่มต่อสู้กัน แต่ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวของพวกเขา

จักรวาลสั่นไหว ความวุ่นวายบังเกิด

ซื่อชิงเผยอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุดขณะที่เขามองดูเหตุการณ์ตรงหน้า “นะ-นี่สินะการต่อสู้ระหว่างระดับเทพยุทธ์...”

เจว๋หย่วนเองก็มองดูชายทั้งสองด้วยสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเป็นเทพยุทธ์ก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคงต้องถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเป็นแน่ หากเขาพยายามที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้

ในขณะเดียวกัน สีหน้าของหรุ่ยเอ๋อร์กลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เธอกำหมัดแน่นและจ้องมองไปที่การต่อสู้ของคนทั้งสอง

เธอรู้ดีว่าพละกำลังของชิงเอ๋อร์ไม่อาจสู้ถงโหย่วกงได้ ยิ่งพวกเขาแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ความแตกต่างในระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของพวกเขาก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น มันเป็นช่องว่างที่ไม่มีทางมาบรรจบกันได้

ความแตกต่างนั้นเห็นได้ชัดเมื่อพูดถึงผู้ที่บรรลุระดับฝึกบำเพ็ญฌานในระดับเทพยุทธ์

ตุ้บ!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อร่างหนึ่งลอยกระเด็นไปข้างหลังและชนกับก้อนหินขนาดใหญ่กว่าสิบเมตร หินก้อนนั้นถึงกับก็แตกเป็นผุยผงทันที ความทรงพลังของพวกเขาทั้งสองนั้นยากเกินกว่าใครจะจะจินตนาการได้

“ชิงเอ๋อร์!” หรุ่ยเอ๋อร์ตะโกนขณะที่เธอรีบวิ่งไปช่วยเขา

ใบหน้าของชิงเอ๋อร์ซีดเผือด เห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บปวด แต่ถึงกระนั้น ความหยิ่งทะนงในดวงตาของเขาก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลง ในใจเขายังคงปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้

"เป็นอะไรไป? ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีกเหรอ?” ถงโหย่วกงเย้ย

“รอก่อนเถอะถงโหย่วกง เดี๋ยวฉันจะเอาชนะนายให้ดูไม่ช้าก็เร็ว!” ชิงเอ๋อร์คำรามผ่านฟันที่กัดกรอด

“ไร้สาระ! ทำไมนายไม่วิ่งหนีไปซะตอนนี้ล่ะ? ศพนั่นเป็นของฉันแล้ว!” ถงโหย่วกงกล่าวขณะที่เขาชี้ไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ศิษย์สำนักเฟิงเหลยสองคน กระโดดลงไปในหลุมลึกนั่นและเตรียมเคลื่อนย้ายศพของเฉินผิง

“ปะ-เป็นไปได้ยังไง?” เจว๋หย่วนจ้องมองเฉินผิงด้วยความงุนงง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ พลังของพระพุทธเจ้าจะล้มเหลวในการฆ่าปราชญ์ยุทธ์ขั้นที่ห้าได้ยังไงกัน? นี่มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก

อันที่จริง รัศมีที่ร่างกายของเฉินผิงปล่อยออกมานั้น มีความแข็งแกร่งมากกว่าเดิมเป็นอย่างมาก

“เพียงระดับปราชญ์ยุทธ์ขั้นที่แปดเท่านั้น...” นัยน์ตาแห่งความผิดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินผิงขณะที่เขาวัดพลังที่ร่างกายของเขามีอยู่ในขณะนี้

ระหว่างพลังศรัทธาและการดูดซับพลังของเจว๋อู้ฉันคิดว่าฉันจะสามารถบรรลุไปถึงระดับเทพยุทธ์ได้อย่างแน่นอน! ดูเหมือนว่ายิ่งฉันแข็งแกร่งขึ้น จำนวนทรัพยากรที่ฉันต้องใช้ในการบำเพ็ญฌานก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

เฉินผิงไม่สงสัยเลยว่าความแข็งแกร่งของปราชญ์ยุทธ์ขั้นที่แปดนั้นมากเกินพอที่จะจัดการกับระดับเทพยุทธ์ขั้นที่ห้า

นี่เป็นคุณสมบัติพิเศษของพลังปราณสัมผัสของเขา แต่ข้อเสียก็คือ จำนวนทรัพยากรที่ต้องใช้ในการยกระดับการฝึกฝนของเขานั้นย่อมต้องมากกว่าคนธรรมดาทั่วไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงคนที่มีระดับการฝึกบำเพ็ญฌานที่ใกล้เคียงกัน พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้

เฉินผิงกวาดสายตามองไปยังถงโหย่วกง ชิงเอ๋อร์และคนอื่นๆ ก่อนที่จะมุ่งความสนใจไปที่เจว๋หย่วน

เจว๋หย่วนเริ่มตัวสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเฉินผิงหันมาที่เขา