หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2151

หลังจากที่ถงโหย่วไฉจากไปพร้อมกับแม่ของเขา Hughก็เผยสีหน้าเย็นชา

“นี่คือบทลงโทษจากสวรรค์ที่ฝืนกฎธรรมชาติใช่ไหม?”

Hughจ้องออกไปนอกหน้าต่างอย่างว่างเปล่า และมองไปยังท้องฟ้าสีฟ้าอ่อน

แม้ว่าพวกเขาจะเพิกเฉยต่อเรื่องทางโลกและฝึกฝนอย่างสันโดษ การได้เป็นเซียนก็ยังดูอีกยาวไกล

แม้จะเป็นตัวตนที่ดูราวกับพระเจ้าในสายตาของคนทั่วไป แต่พวกเขาก็รู้ดีว่ายังไม่อาจเอื้อมถึงสวรรค์ได้

เมื่อออกจากห้อง ถงโหย่วไฉผู้ร่าเริงก็ยิ้มให้แม่ของเขา “แม่ครับ แม่เห็นไหม? ในที่สุดเราก็ได้โอกาสของเรามาแล้ว ครั้งนี้ผมจะโดดเด่นยิ่งกว่าถงโหย่วกงแน่นอน และสำนักเฟิงเหลยจะเป็นของผม! ยังไงก็ตาม แม่ต้องบอกลุงหวังให้รีบดัดแปลงพันธุกรรมของผม!”

แม่ของถงโหย่วไฉมองลูกชายของเธอพร้อมพยักหน้า “ไม่ต้องกังวล แม่เกลี้ยกล่อมลุงหวังแล้ว และเขาพร้อมที่จะดัดแปลงพันธุกรรมของลูกได้ทุกเมื่อ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังประกาศว่าจะสนับสนุนลูกด้วย”

“ฮ่าๆ วิเศษมาก! ถ้ามีลุงหวังคอยช่วย ไม่นานสำนักเฟิงเหลยก็จะตกเป็นของผม อีกเดี๋ยวแม้แต่ถงโหย่วกงก็จะสู้ผมไม่ได้แล้ว”

ถงโหย่วไฉระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสำราญใจ

“ถงโหย่วไฉ หลังจากที่รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะต่อหน้าพ่อของลูกแล้ว ลูกจะเอาชนะคนที่โค่นพี่ชายของลูกได้ยังไง? การที่เขาทำแบบนั้นได้ก็เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าเขาแข็งแกร่งเพียงใด ไม่มีทางเลยที่ลูกจะต่อกรกับเขาได้” แม่ของถงโหย่วไฉถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“อย่ากังวลไปเลยครับแม่ จากที่ผมตรวจสอบดูแล้ว ผมถึงได้รู้ว่าเฉินผิงไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ถงโหย่วกงนั่นแหละที่ประเมินศัตรูต่ำเกินไปและปล่อยให้ตัวเองบาดเจ็บ เฉินผิงถูกถงโหย่วกงเล่นงานจนเขาไม่อาจโต้กลับได้ ถ้าคนของสำนักฉุนหยางไม่โผล่หน้ามา ถงโหย่วกงก็คงพาตัวเขากลับมาแล้ว ที่สำคัญกว่านั้น เฉินผิงเป็นผู้ใช้วิชามาร ตราบใดที่ผมสามารถจับตัวเขาและเรียนรู้เคล็ดวิชามารของเขาได้ ในอาณาจักรลับผมก็จะไร้คู่ต่อกร เมื่อถึงเวลานั้น ถงโหย่วกงจะเป็นได้แค่วัตถุดิบสำหรับการฝึกวิชาของผม”

ความโลภที่ไม่อาจเติมเต็มปรากฏขึ้นในดวงตาของถงโหย่วไฉ เห็นได้ชัดว่าความทะเยอทะยานของเขาจะไม่หยุดอยู่แค่ที่สำนักเฟิงเหลย

“แต่ลูกทำยังไงจะให้สำนักฉุนหยางส่งตัวเขาให้เรา?” แม่ของถงโหย่วไฉถามต่อ

ทันทีที่เปิดประตู เขาก็ชนเข้ากับร่างเพรียวบาง

“ขอโทษครับ” เฉินผิงขอโทษทันที

ร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหรุ่ยเอ๋อร์ ชามซุปที่เธอถืออยู่หกใส่เฉินผิงทันที

“คุ-คุณตื่นแล้ว ฉันขอโทษจริงๆ!”

หรุ่ยเอ๋อร์เช็ดซุปออกจากตัวเฉินผิงอย่างลนลาน

เมื่อจ้องมองดูเธอ เฉินผิงจำได้ทันทีว่าเธอคือหญิงสาวที่เฝ้ามองการต่อสู้อันดุเดือดของเขากับถงโหย่วกงก่อนหน้านี้