หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2153

“ใช่” เยว่ปู้ฉินพยักหน้า

“ท่านอาจารย์ แบบนี้ไม่ได้นะครับ นี่คือยาที่ใช้ต่อชีวิตของคุณ และจะใช้จนหมดไม่ได้ ผมจะไปที่โกดังทันทีเพื่อจัดเตรียมวัตถุดิบที่จะส่งไปยังสำนักแปรธาตุ แล้วขอให้พวกเขากลั่นยาเพิ่มพลังหยวนให้กับคุณ”

ชิงเอ๋อร์กำลังจะออกไป แต่เยว่ปู้ฉินคว้าตัวเขาไว้

“ชิงเอ๋อร์ อย่าทำอย่างนี้อีกเลย สำนักฉุนหยางผลาญวัตถุดิบไปมากเพื่อต่อชีวิตของฉันตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้สาวกของสำนักฉุนหยางมีวัตถุดิบสำหรับฝึกฝนน้อยกว่าสำนักอื่นๆ ตอนนี้สำนักฉุนหยางอ่อนแอลงไปอีกเมื่อเทียบกับสำนักในระดับเดียวกัน ฉันรู้ว่าแกโดนคนอื่นๆ ดูถูกเหยียดหยามเสมอมาเวล่าออกนอกสำนัก ทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพราะฉันมันไร้ความสามารถ! ชีวิตของฉันถูกลิขิตให้เป็นเช่นนี้ ดังนั้นอย่าเสียวัตถุดิบกับฉันไปมากกว่านี้เลย อนาคตของสำนักฉุนหยางขึ้นอยู่กับแกแล้วนะ” เยว่ปู้ฉินจับมือชิงเอ๋อร์แล้วพูดอย่างจริงจัง

“ท่านอาจารย์ พวกเราไม่เคยขัดข้องที่จะใช้วัตถุดิบทั้งหมดเพื่อท่าน ชิงเอ๋อร์กับฉันสามารถค้นหาวัตถุดิบได้ทุกวัน ยังมีวัตถุดิบที่ยังไม่ถูกนำไปใช้มากมายในเขตแดนของสำนักฉุนหยาง จะให้เราตากตรำมากกว่านี้ในทุกๆ วันก็ยังได้ แต่สำนักฉุนหยางจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีอาจารย์นะคะ” หรุ่ยเอ๋อร์สะอื้นพลางซับน้ำตา

น้ำตาเอ่อในดวงตาของชิงเอ๋อร์ แต่เยว่ปู้ฉินยังคงส่ายหัว

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงถามว่า “ประมุขเยว่ ผมขอถามเกี่ยวกับอาการที่รักษาไม่หายของคุณได้ไหม?”

“ผู้ใช้วิชามารคนหนึ่งได้ทำให้จุดชีพจรตันเถียนของผมเสียหายเมื่อหลายปีก่อน จนมีพลังชั่วร้ายแฝงอยู่ในร่างกายของผม ซึ่งทำให้ผมทรมานอย่างมาก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมได้แต่พึ่งพายาเพิ่มพลังหยวนที่กลั่นโดยสำนักแปรธาตุเพื่อยับยั้งพลังชั่วร้ายในร่างของผม อย่างไรก็ตาม สำนักแปรธาตุเกิดโลภขึ้นมาและต้องการวัตถุดิบจากเรามากกว่าเดิม ในตอนนี้สำนักฉุนหยางแทบจะไม่สามารถแบกรับภาระไว้ได้อีกแล้ว ก็ด้วยพลังชั่วร้ายในตัวนี่แลหะ ที่ทำให้ผมสามารถตรวจพบได้ในทันทีว่าคุณไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร เพราะรัศมีของคุณแตกต่างจากพวกนั้น” เยว่ปู้ฉินอธิบาย

หลังจากได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ถึงบางอ้อ ไม่แปลกใจที่ชิงเอ๋อร์กับหรุ่ยเอ๋อร์เกลียดผู้ใช้วิชามารมากขนาดนั้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าฉันดูดซับพลังของเจว๋หย่วน พวกเขาเลยเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นผู้ใช้วิชามาร มิน่าถึงได้มองฉันด้วยเจตจำนงสังหาร

“ประมุขเยว่ วิชาบำเพ็ญเพียรของผมค่อนข้างพิเศษ ทำให้ผมสามารถดูดกลืนพลังของผู้อื่นและเอามาใช้บำเพ็ญเพียรได้ คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะช่วยดึงพลังชั่วร้ายออกจากร่างกายของคุณ?” เฉินผิงถามเยว่ปู้ฉิน

เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงมีความสามารถในการดึงพลังชั่วร้ายในตัวเขาออกมาหรือไม่ และเขาก็กังวลอยู่บ้างเช่นกัน

เมื่อสัมผัสได้ว่าเยว่ปู้ฉินเงียบ เฉินผิงจึงเข้าใจได้ว่าชายคนนั้นเองก็ยังวิตกอยู่เช่นกัน เพราะถึงยังไง พวกเขาก็เพิ่งได้พบกัน และเยว่ปู้ฉินไม่รู้ว่าเฉินผิงมีความสามารถที่ว่าจริงหรือไม่

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ เฉินผิงก็นึกบางอย่างขึ้นได้พร้อมกล่าวว่า “อ้อ งั้นเอาแบบนี้ไหม ผมสามารถบีบพลังชั่วร้ายให้ออกจากร่างของประมุขเยว่ได้ ถ้าแบบนี้พอได้ไหม?”

“คุณวางแผนจะทำแบบนั้นยังไง?” หรุ่ยเอ๋อร์ถาม

“ให้ประมุขเยว่กินยาขับพลัง ด้วยวิธีนี้พลังชั่วร้ายจะถูกขับออกจากร่างกายของเขา จากนั้น ผมจะดูดซับพลังชั่วร้ายและใช้มันเพื่อการบำเพ็ญเพียรโดยไม่ต้องแตะต้องประมุขเยว่เลย คุณสองคนก็จะวางใจถ้าเราใช้วิธีนี้ใช่ไหม?” เฉินผิงเสนอ