หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2154

“ยาขับพลัง?” เยว่ปู้ฉินและคนอื่นๆ ประหลาดใจ

ชิงเอ๋อร์ที่สับสนถามว่า “ยาแบบนี้มีอยู่จริงเหรอ? แล้วทำไมสำนักแปรธาตุถึงไม่เอาให้อาจารย์ของผม? มันสามารถปัดเป่าพลังชั่วร้ายในร่างของเขาและช่วยให้เขาพ้นจากความทรมาน อาจารย์ได้แต่ใช้ยาเพิ่มพลังหยวนเพื่อประคองชีวิตเอาไว้”

“บางทีสำนักแปรธาตุอาจจะไม่สามารถสร้างยาขับพลังได้! หรือบางทีพวกเขาอาจไม่มีสูตรยาก็ได้” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

ชิงเอ๋อร์พึมพำอย่างกังขา “เป็นไปได้ยังไง? แทบจะไม่มีใครในยุทธภพที่มีทักษะเทียบเท่าพวกปรมาจารย์กลั่นยาในสำนักแปรธาตุ แม้แต่หุบเขายาของจิงตูก็ยังเทียบสำนักแปรธาตุไม่ติด”

เฉินผิงยังคงไม่หุบยิ้มขณะที่ฟังความเห็นของชิงเอ๋อร์ เขาตอบกลับไปว่า “พวกคุณเลือกที่จะตัดขาดจากโลกแห่งความจริง และถึงแม้การทำแบบนั้นจะเพิ่มพูนความเร็วในการฝึกวิชาของพวกคุณ แต่ก็ทำให้มุมมองของพวกคุณที่มีต่อโลกแคบลงด้วย ผมคงไม่อาจกล่าวได้ว่ารู้จักสำนักแปรธาตุที่คุณพูดถึง แต่ผมรับประกันว่าผมสามารถสร้างยาที่พวกเขาทำไม่ได้ ส่วนหุบเขายาที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้ เจ้าหุบเขายาอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว”

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเขาเผยตัวตน

ชิงเอ๋อร์เป็นคนแรกที่แสดงออกว่าไม่เชื่อ “อะไรนะ? คุณยังหนุ่มอยู่เลย คุณจะเป็นเจ้าหุบเขายาได้ยังไง? การจะเป็นปรมาจารย์กลั่นยาต้องการประสบการณ์และเวลาในการฝึกฝนที่มากกว่าผู้ฝึกยุทธ์อย่างพวกเราเสียอีก ทุกวันนี้ปรมาจารย์กลั่นยาที่โด่งดังต่างก็เป็นชายสูงอายุทั้งนั้น”

ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามโน้มน้าวให้พวกเขาเชื่อว่าเขาอยู่ในฐานะนั้นจริง แต่เฉินผิงก็เสนอไปว่า “ทำไมไม่ให้ผมลองดูล่ะ? จากนั้นพวกคุณก็ตัดสินกันเอาเอง ผมจะเขียนสูตรยาให้คุณ ช่วยรวบรวมสมุนไพรที่อยู่ในรายการมาให้ผมด้วย เมื่อผมกลั่นยาขับพลังและกำจัดพลังชั่วร้ายที่รังควานประมุขเยว่ได้เมื่อไหร่ พวกคุณจะต้องเชื่อผมอย่างแน่นอน!”

เขาหยิบปากกาและกระดาษจากโต๊ะขึ้นมาทันทีและเขียนสูตรยา

พอชิงเอ๋อร์อ่านดูเขาก็ตระหนักว่าสมุนไพรที่ต้องใช้ในสูตรล้วนมีอยู่ที่สำนักฉุนหยาง เพราะล้วนแต่เป็นวัตถุดิบสำคัญสำหรับการบำเพ็ญเพียร

เขามองเยว่ปู้ฉินด้วยท่าทางลังเล ฝ่ายหลังพยักหน้าและพูดอย่างมั่นใจว่า “ลองเชื่อใจเขาสักครั้ง ไปเอาสมุนไพรมา”

ไม่นานนัก ชิงเอ๋อร์ก็กลับมาพร้อมกับสมุนไพร และเฉินผิงก็รีบหยิบเตาหลอมเสินหนงของเขาออกมาจากแหวนเก็บของ

เฉินผิงใส่สมุนไพรทั้งหมดลงในเตาหลอมเสินหนง และจุดเปลวไฟสีฟ้าอ่อนขึ้นมาในมือ

เขาโบกมือหนึ่งที เปลวไฟสีฟ้าก็พุ่งเข้าไปในเตาหลอมเสินหนงและเริ่มลุกไหม้

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็นั่งขัดสมาธิและส่งพลังวิญญาณเข้าสู่เตาหลอม

“ท่านอาจารย์ครับ!”

“ท่านอาจารย์คะ!”

เสียงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกของพวกเขาดังไปทั่ว เส้นเลือดบนใบหน้าของเยว่ปู้ฉินปูดโปน ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเขาพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีคำใดออกมาจากปากที่เปิดอ้า

“กล้าดียังไงถึงมาทำร้ายอาจารย์ของฉัน!”

ชิงเอ๋อร์เดือดดาล พุ่งเข้าใส่เฉินผิงและต่อยเขา

เฉินผิงก้าวถอยหลังอย่างคล่องแคล่วพร้อมหลบหมัดอันดุดัน เขาอธิบายว่า “อย่าเพิ่งเข้าใจผิด เพื่อที่จะขับพลังชั่วร้ายในร่างกายของประมุขเยว่ คนที่กินยาขับพลังเข้าไปจะเจ็บปวดอย่างมาก”

ในหัวของชิงเอ๋อร์ไม่เหลือตรรกะหรือเหตุผลใดๆ ขณะที่เขายังคงใช้กำปั้นกระหน่ำใส่เฉินผิง เฉินผิงทำได้เพียงหลบการโจมตีของชายคนนั้นอย่างสุดกำลัง