ทันใดนั้น เยว่ปู้ฉินก็ล้มลงกับพื้นและเริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด “อ๊าก!”
“ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์คะ!” หรุ่ยเอ๋อร์หน้าซีดด้วยความกลัวขณะที่เธอยังคงตะโกนเรียกเยว่ปู้ฉิน
ความเจ็บปวดของเยว่ปู้ฉินยิ่งยืนยันว่าชิงเอ๋อร์คิดถูก เฉินผิงตั้งใจจะทำร้ายผู้นำของสำนักฉุนหยาง จึงทำให้ชิงเอ๋อร์โจมตีเฉินผิงรุนแรงยิ่งกว่าเดิม
เฉินผิงขมวดคิ้วเป็นกังวลกับอาการของเยว่ปู้ฉิน เขาพึมพำว่า “นี่ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?”
“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับท่านอาจารย์ ฉันจะไม่ปล่อยให้แกออกไปจากที่นี่ทั้งเป็นแน่!” ชิงเอ๋อร์ขู่
เขาชกอีกหมัดใส่เฉินผิง แต่คราวนี้เฉินผิงชักจะหมดความอดทนแล้ว
เฉินผิงไม่อาจเสียเวลาไปกับการหลบการโจมตีจากชิงเอ๋อร์ และคว้าจับกำปั้นของชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว
เขาพูดกับชิงเอ๋อร์อย่างเยือกเย็น “พลังชั่วร้ายในร่างกายของอาจารย์คุณมันดูแปลกๆ ผมต้องเข้าไปใกล้เพื่อตรวจสอบเขา”
“ทั้งหมดเป็นความผิดของแก! แกยังจะกล้าเข้าใกล้อาจารย์ของเราอีกเหรอ!” ชิงเอ๋อร์ที่กำลังเดือดนั้นไม่อาจใช้เหตุผลด้วยได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...