หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2157

สรุปบท ตอนที่ 2157 เราหายกันแล้ว: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอน ตอนที่ 2157 เราหายกันแล้ว จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 2157 เราหายกันแล้ว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่เขียนโดย อาร์ม เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เกิดเสียงดังสนั่น ห้องนั้นถูกบดขยี้เป็นเศษเล็กเศษน้อย เศษซากที่ลอยอยู่ในอากาศถูกรัศมีของเฉินผิงพัดออกไปไกล

ในขณะนั้น เฉินผิงและเสี้ยววิญญาณออกมาสู่ลานโล่งๆ ขนาดกว้างขวาง

การระเบิดครั้งใหญ่ดึงดูดความสนใจของสาวกสำนักฉุนหยางจำนวนมาก

ในตอนนั้นเยว่ปู้ฉินก็เกือบจะฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ เขาจ้องมองเฉินผิงและร่างวิญญาณที่เผชิญหน้ากันกลางอากาศ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม

“ประมุขเยว่ เจ้าเสี้ยววิญญาณนี่ซ่อนตัวอยู่ในร่างกายของคุณ มันเป็นต้นเหตุของความทรมานที่คุณต้องประสบอยู่หลายปี” เฉินผิงกล่าวพลางชี้กระบี่ไปที่ร่างนั้น

ความโกรธแค้นลุกโชนในดวงตาของเยว่ปู้ฉินขณะที่เขาจ้องมองไปที่ร่างวิญญาณ

เขาเหวี่ยงแขนออกไป ทำให้ดวงแสงลอยขึ้นมาจากสำนักฉุนหยาง แสงเหล่านี้ลอยขึ้นกลางอากาศและก่อตัวเป็นตาข่ายไร้รูปร่างที่ล้อมรอบร่างวิญญาณเอาไว้

ในที่สุดร่างวิญญาณก็เผยแววตื่นตระหนกเมื่อเยว่ปู้ฉินทำเช่นนั้น สีหน้าเคร่งเครียดปรากฏบนใบหน้าของมัน

“กรงสุริยัน!” เยว่ปู้ฉินตะโกน

ตาข่ายไร้รูปร่างนั้นลุกท่วมด้วยเปลวเพลิงที่แผดเผาในทันใด ก่อนที่มันจะเริ่มหดตัวลงไปหาร่างนั้น ขวางทางที่มันอาจจะใช้หนีไปได้

“กล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน เยว่ปู้ฉิน? ฉันจะเอาคืนแกเป็นร้อยเท่า! อย่าลืมว่านี่เป็นแค่เสี้ยววิญญาณของฉัน ถึงแกจะทำลายมันได้ฉันก็ไม่เจ็บไม่คันสักเท่าไหร่ ยังไงก็ตาม ฉันจะทำให้สำนักฉุนหยางฉิบหายวายวอดจนไม่อาจฟื้นคืนได้อีก...” ร่างที่เผชิญหน้ากับตาข่ายเพลิงขู่ ซึ่งยังคงลดขนาดลงมาเรื่อยๆ

ในทางกลับกัน เยว่ปู้ฉินเพียงแค่พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา เปลวเพลิงยิ่งโหมกระหน่ำรุนแรงขึ้นไปอีก

“อ๊าก!” ในที่สุดร่างนั้นก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“อย่าฆ่ามัน ประมุขเยว่!”

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบวิ่งไปขวางตรงหน้าเยว่ปู้ฉินทันที

“พ่อหนุ่ม ในเมื่อคุณช่วยชีวิตผมไว้ ผมย่อมซาบซึ้งใจล้นพ้น แค่บอกผมมาว่าคุณต้องการอะไร ถ้ามันเป็นสิ่งที่สำนักฉุนหยางมีอยู่ ผมยินดียกให้แน่นอน“

เยว่ปู้ฉินขอบคุณเฉินผิง

“คุณเองก็ช่วยชีวิตผม ประมุขเยว่ ตอนนี้เราหายกันแล้วครับ” เฉินผิงยิ้มจางๆ

เยว่ปู้ฉินชะงักก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “เราหายกันแล้ว ยังไงก็ตาม ไหนๆ คุณก็มาถึงสำนักฉุนหยางแล้ว โปรดอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสองสามวัน ให้ผมได้ทำหน้าที่เจ้าบ้านด้วยเอะนะ”

“แน่นอนครับ!” เฉินผิงพยักหน้า

เนื่องจากเฉินผิงยังคงวางแผนที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูจากสำนักลับเหล่านี้ เขาจึงรู้สึกยินดียิ่งที่ได้รับคำเชิญของเยว่ปู้ฉินให้อยู่ต่อ

เขาอยากจะถามเยว่ปู้ฉินเรื่องสำนักและเรียนรู้เรื่องของพวกเขาอยู่พอดี

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร