เกิดเสียงดังสนั่น ห้องนั้นถูกบดขยี้เป็นเศษเล็กเศษน้อย เศษซากที่ลอยอยู่ในอากาศถูกรัศมีของเฉินผิงพัดออกไปไกล
ในขณะนั้น เฉินผิงและเสี้ยววิญญาณออกมาสู่ลานโล่งๆ ขนาดกว้างขวาง
การระเบิดครั้งใหญ่ดึงดูดความสนใจของสาวกสำนักฉุนหยางจำนวนมาก
ในตอนนั้นเยว่ปู้ฉินก็เกือบจะฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ เขาจ้องมองเฉินผิงและร่างวิญญาณที่เผชิญหน้ากันกลางอากาศ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม
“ประมุขเยว่ เจ้าเสี้ยววิญญาณนี่ซ่อนตัวอยู่ในร่างกายของคุณ มันเป็นต้นเหตุของความทรมานที่คุณต้องประสบอยู่หลายปี” เฉินผิงกล่าวพลางชี้กระบี่ไปที่ร่างนั้น
ความโกรธแค้นลุกโชนในดวงตาของเยว่ปู้ฉินขณะที่เขาจ้องมองไปที่ร่างวิญญาณ
เขาเหวี่ยงแขนออกไป ทำให้ดวงแสงลอยขึ้นมาจากสำนักฉุนหยาง แสงเหล่านี้ลอยขึ้นกลางอากาศและก่อตัวเป็นตาข่ายไร้รูปร่างที่ล้อมรอบร่างวิญญาณเอาไว้
ในที่สุดร่างวิญญาณก็เผยแววตื่นตระหนกเมื่อเยว่ปู้ฉินทำเช่นนั้น สีหน้าเคร่งเครียดปรากฏบนใบหน้าของมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...