“หรุ่ยเอ๋อร์ ชิงเอ๋อร์ จะไม่ขอโทษคุณเฉินหน่อยเหรอ?” เยว่ปู้ฉินถามขณะมองสาวกหนุ่มสาวทั้งสอง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หรุ่ยเอ๋อร์ที่หน้าแดงก็รีบเดินเข้าไปหาเฉินผิง “ฉันขอโทษนะคะ คุณเฉิน ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจคุณผิดไป...”
“ไม่เป็นไรครับ คุณคุณหลิวหรุ่ย ไม่ว่าใครก็คงโต้ตอบแบบรุนแรงเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น” เฉินผิงกล่าวอย่างยิ้มแย้ม
ในขณะที่ชิงเอ๋อร์ยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
“เป็นอะไรไป ชิงเอ๋อร์?” เยว่ปู้ฉินถามดังๆ คิ้วของเขาขมวดเป็นปม
แต่แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็กัดฟันและวิ่งหนีไปโดยไม่ยอมขอโทษ
“เฮ้อ เด็กคนนี้มีทิฐิมากเกินไป...” เยว่ปู้ฉินพึมพำพร้อมถอนหายใจ “อย่าถือสาเขาเลยนะเฉินผิง เป็นความผิดของผมเองที่ทำให้สาวกของผมนิสัยเสีย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...